بررسی ارتباط بین فعالیت فیزیکی و شاخص توده بدنی با زمان واکنش در شاغلین اداری دانشگاه

امروزه فعالیت بدنی به عنوان یک مبحث مهم در فیزیولوژی، توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب کرده است. زمان واکنش (ساده، تشخیصی و انتخابی) یک عامل مهم در انجام بسیاری از تکالیف حرکتی است که به زمان تحریک گیرنده های حسی بستگی دارد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین فعالیت فیزیکی و زمان واکنش در بزرگ سالان می باشد.

روش ها:

این مطالعه، به صورت مقطعی روی 82 نفر از کارمندان مرد، با روش نمونه برداری تصادفی ساده انجام شد. جهت تعیین فعالیت فیزیکی و زمان واکنش به ترتیب از پرسشنامه بین المللی فعالیت فیزیکی (IPAQ) و دستگاه زمان سنج واکنش استفاده گردید. تجزیه وتحلیل داده ها به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 20 و ضریب همبستگی پیرسون انجام گرفت.

نتایج: 

بین زمان های واکنش و فعالیت فیزیکی با سن رابطه معناداری وجود داشت (05/0<P)، درحالی که بین زمان واکنش انتخابی و فعالیت فیزیکی با سابقه کار رابطه معناداری وجود نداشت. همچنین بین زمان واکنش ساده و فعالیت فیزیکی با شاخص توده بدنی (BMI) رابطه معناداری یافت شد (05/0<P)؛ ولی بین زمان واکنش تشخیصی و انتخابی با BMI رابطه معناداری حاصل نگردید. همچنین، در این مطالعه بین انواع زمان های واکنش با فعالیت فیزیکی رابطه معناداری به دست آمد (05/0<P).

بحث و نتیجه گیری: 

طبق نتایج، افزایش فعالیت فیزیکی موجب کاهش زمان واکنش می گردد؛ بنابراین برای کارکنانی که شغل آن ها مستلزم عکس العمل سریع و دقت بالا می باشد، توصیه می گردد با افزایش فعالیت بدنی، از زمان واکنش کاسته و در نهایت راندمان شغلی افزایش یابد.