مطالعه توزیع مکانی و زمانی مواد مغذی، کلروفیل-آ و فراسنج های فیزیکوشیمیایی در آب های ساحلی بندر بوشهر

در این پژوهش، مواد مغذی، کلروفیل-آ و فراسنج های فیزیکی وشیمیایی نظیر شوری و pH در 23 ایستگاه در سواحل بندر بوشهر، با توجه به وجود نقاط حساسی همچون شناگاه ها و ورودی روان آب های سطحی و فاضلاب ها در دو فصل گرم (شهریور 96) و سرد (بهمن 96)، اندازه گیری و مقایسه شدند. نتایج این مطالعه نشان دهنده بالا بودن اکسیژن محلول و pH در مناطقی از آب های ساحلی است که احتمالا به دلیل وجود اجتماعات گسترده ای از جلبک های دریایی در این ناحیه است. همچنین، نتایج نشان داد که نیترات، نیتریت، آمونیوم، سیلیکات، دما، هدایت الکتریکی، شوری، اکسیژن محلول و کلروفیل-آ دارای اختلاف معنی داری بین دو فصل می باشند (05/0>p). مقایسه فصل های سرد و گرم نشان دهنده درصد بالای غلظت نیترات و سیلیکات در منطقه مورد مطالعه است. غلظت نیترات و آمونیوم اندازه گیری شده در فصل سرد (به ترتیب µg/L 79/324 و µg/L 66/12) بسیار بیشتر از فصل گرم (به ترتیب µg/L 43/123 و µg/L 91/1) بود. همچنین در اکثر ایستگاه های نزدیک به ساحل غلظت نیترات بالاتری مشاهده گردید به طوری که غلظت آن در دو فصل در نقاط ساحلی µg/L 91/229 و در فاصله 5 کیلومتری از ساحل µg/L 56/81 تعیین شد. در کل با استفاده از یک شاخص تعیین کیفیت آب می توان گفت که، در زمان انجام این پژوهش، وضعیت آب سواحل شهر بوشهر از نظر میزان مواد مغذی و کلروفیل-آ در وضعیت خطرناکی قرار ندارد. نتایج بدست آمده از این پژوهش می تواند در بخش های سلامت شهروندان و محیط زیست و نیز در توسعه صنعت گردشگری بندر بوشهر توسط تصمیم گیران محلی مورد استفاده قرار گیرند.