رابطه سرمایه روانشناختی با توانمند سازی یادگیری دانشجویان: آزمون نقش میانجی تعاملات پویا

هدف این پژوهش، بررسی روابط بین سرمایه روانشناختی، توانمند سازی یادگیری و تعاملات پویا در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شاهرود است. پژوهش حاضر با توجه به چگونگی به دست آوردن داده های مورد نیاز، توصیفی و از نوع همبستگی و به طور مشخص مبتنی بر مدل معادلات ساختاری است که از برآوردهای بیشینه درست نمایی با تعدیل چولگی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر را دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شاهرود تشکیل می دهند که به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های استاندارد سرمایه روانشناختی لوتانز (2007)، پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر و میشرا (1997) و پرسشنامه ادراک تعامل اجتماعی گلاس (1994) که با طیف 5 گزینه ای لیکرت می باشد، استفاده و این پرسشنامه ها بین 260 نفر از دانشجویان توزیع شد. روایی محتوایی و سازه پرسشنامه ها توسط تعدادی از صاحب نظران و متخصصین مدیریت و تحلیل عامل تاییدی مورد قبول قرار گرفت. و پایایی آن ها با روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که برای سوالات متغیرها به ترتیب، 78/0 برای سرمایه روانشناختی، 73/0 برای توانمندسازی یادگیری و 78/0 برای تعاملات پویا بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده های پرسشنامه در بخش آمار استنباطی از آزمون های کولموگروف-اسمیرنف، تی تک نمونه ای، همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که سرمایه روان شناختی هم به طور مستقیم و هم غیر مستقیم به واسطه تعاملات پویا نقش کلیدی را در توانمند سازی یادگیری دانشجویان دارد. همچنین تعاملات پویا تاثیر مثبت، مستقیم و معنی داری بر توانمند سازی یادگیری دانشجویان دارد. به علاوه یافته ها نشان می دهد که وضعیت متغیرهای کلیدی این پژوهش در جامعه مورد مطالعه مناسب می باشد.
.