رابطه تسهیم دانش با یادگیری سازمانی: نقش میانجی گری دلبستگی شغلی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تسهیم دانش با یادگیری سازمانی با میانجی گری دلبستگی شغلی بود. جامعه پژوهش کلیه معلمان ابتدایی ناحیه دو شهر همدان بودند، که از این جامعه با روش نمونه گیری تصادفی ساده و بر مبنای جدول مورگان نمونه ای به حجم 274 نفر انتخاب شد. روش پژوهش کمی، توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی و خاصا مدل یابی معادلات ساختاری است. ابزار پژوهش پرسشنامه بود. از پرسشنامه تسهیم دانش واندن هوف و وان وینن (2004)، یادگیری سازمانی نیفه (2001) و پرسشنامه دلبستگی شغلی کانونگو (1982)، استفاده شد. برای تعیین روایی و پایایی ابزار گردآوری اطلاعات از شیوه تحلیل عاملی تاییدی و آلفای کرونباخ استفاده شد، ضریب پایایی پرسشنامه تسهیم دانش، 945/0، یادگیری سازمانی، 927/0 و دلبستگی شغلی، 820/0 به دست آمد؛ همچنین با توجه به نتایج تحلیل عاملی تاییدی، ابزار از برازش مناسب و قابل قبول (روایی سازه) برخوردار بود. جهت تحلیل داده ها از تحلیل عاملی تاییدی و تحلیل مسیر تاییدی با استفاده از نرم افزار lisrel استفاده شد. نتایج نشان داد: متغیر تسهیم دانش دارای اثر مستقیم مثبت (20/0)، اثرغیر مستقیم مثبت (0352/0) و اثر کل مثبت (2352/0) و معنادار بر متغیر یادگیری سازمانی در سطح 05/0 می باشد. متغیر دلبستگی شغلی دارای اثر مستقیم مثبت (11/0) و اثر کل مثبت (11/0) و معنادار بر متغیر یادگیری سازمانی در سطح 05/0 می باشد. با توجه به اثرات کل متغیرهای مستقل می توان گفت متغیر تسهیم دانش (2352/0) دارای بیشترین اثر و متغیر دلبستگی شغلی (11/0) دارای کمترین اثر بر متغیر یادگیری سازمانی می باشد. متغیر تسهیم دانش با ضریب مسیر مستقیم (32/0) و مقدار تی (75/10) دارای اثر مستقیم، مثبت و معنادار بر متغیر دلبستگی شغلی در سطح 05/0 می باشد. همچنین متغیر تسهیم دانش قادر به تبیین 28% واریانس متغیر دلبستگی شغلی می باشد. مقدار واریانس تبیین شده متغیر دلبستگی شغلی با توجه به مقدار تی آن (19/11) در سطح 05/0 معنادار می باشد.