تاثیر تمرین تداومی و محدودیت کالریایی متناوب (ICR) بر بیان ژن miR-146a و سطوح TNF-α و IL-6 زنان چاق

چاقی یک بیماری چندعاملی می باشد که عوامل محیطی و ژنتیکی در آن دخالت دارند و با بر هم زدن هومیوستاز متابولیسم چربی می تواند باعث بروز اختلالات متعدد گردد. در میان ساز و کارهای مختلف که زمینه ساز ایجاد تفاوت های بین فردی در چاقی میشود، عوامل اپی ژنتیکی در بیان ژن های مرتبط نقش تعیین کننده ای دارند. همچنین تاثیر تمرین تداومی همراه با محدودیت کالریک بر میزان برخی از سایتوکاین های التهابی به طور جدی بررسی نشده است. لذا، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر تمرین تداومی به همراه رژیم غذایی متناوب (ICR) بر بیان miR-146a و میزان TNF-α وIL-6 خون محیطی زنان چاق انجام شد.

27 زن میان سال چاق به مدت 8 هفته در سه گروه همگن کنترل ،ICR  و تمرین تداومی همراه با ICR شرکت نمودند؛ میزان بیان miR-146a و سطوح پلاسمایی  TNF-α و IL-6  طی 72 ساعت قبل و بعد از دوره تمرین ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمون های شاپیرو-ویلک، تحلیل واریانس مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری 05/0>α تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها:

 نتایج در گروه تمرینی همراه با ICR ، افزایش معنی دار در میزان بیانmiR-146a  و کاهش در میزان  TNF-α و IL-6 را نشان داد(p<0.05) . ولی در گروه ICR ، کاهش سطح IL6، TNF-α  نسبت به گروه کنترل معنادار نبود (P>0.05) .

نتیجه گیری:

 تمرین تداومی و ICR بر افزایش بیان ژن miR-146a  تاثیر داشته و هرگاه تمرین با ICR  همراه باشد این اثر چندین برابر شده و در کاهش التهاب مزمن (TNF-α وIL-6) نقش به سزایی خواهد داشت.