اثر 8 هفته تمرینات هوازی با دو شدت متفاوت و مصرف مکمل آهن بر میزان ذخایر آهن و ظرفیت هوازی دختران دانشجو

فقر آهن (آنمی) از مهم ترین اختلالات متابولیک و از شایع ترین کمبودهای تغذیه ای در زنان به شمار می رود که می تواند تاثیر بسزایی بر عملکرد ورزشی داشته باشد. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرینات هوازی با دو شدت متفاوت (75-65 درصد و 90-80 درصد ضربان قلب بیشینه) و مصرف مکمل آهن بر میزان ذخایر آهن دختران دانشجو بود. 

روش تحقیق:

 در این مطالعه 75 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه حکیم سبزواری به طور داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در 6 گروه شامل گروه اول: تمرینات با شدت بالا (90-80 درصد ضربان قلب بیشینه) + مصرف مکمل، گروه دوم: تمرینات با شدت بالا (90-80 درصد ضربان قلب بیشینه) + مصرف دارونما، گروه سوم: تمرینات با شدت متوسط (75-65 درصد ضربان قلب بیشینه) + مصرف مکمل، گروه چهارم: تمرینات با شدت متوسط (75-65 درصد ضربان قلب بیشینه) + مصرف دارونما، گروه پنجم: گروه کنترل + مکمل، گروه ششم: گروه کنترل + دارونما؛ تقسیم شدند. از تمامی آزمودنی ها به صورت ناشتا 14-12 ساعت قبل از شروع اولین جلسه تمرینی و پس از 8 هفته تمرین خونگیری به عمل آمد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دو سویه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0>p بررسی شدند.

تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که 8 هفته تمرینات هوازی با دو شدت متفاوت، هیچ اثر قابل ملاحظه ای بر ذخایر آهن، فریتین، ظرفیت کل اتصال به آهن (TIBC)، ترنسفرین (TSF)، شمارش کامل خون (CBC) و سایر شاخص های خونی ندارد (05/0<p)؛ در حالی که تمرینات با شدت 90-80 درصد ضربان قلب بیشینه، سبب افزایش سطح حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max) می شود (02/0=p).

بر اساس نتایج مطالعه حاضر می توان گفت که تنها تمرینات با شدت بالا می تواند سبب بهبود VO2max شود، بدون آنکه تغییری را بر ذخایر آهن دختران دانشجو بر جای گذارد.