سبک شناسی قصاید مدهوش گلپایگانی

محمدصادق گلپایگانی، متخلص به مدهوش، ادیب، شاعر و خطاط عصر قاجار و ملاباشی حیدرقلی میرزا، فرزند فتحعلی شاه قاجار است. وی از جمله بهترین و مهمترین صاحب‎کمالان سرزمین گلپایگان، دیار علم و ادب بحساب میآید. مدهوش بجز فنون نظم و نثر، در علم عربی نیز شهره بوده است. وی از شاعران دوران بازگشت ادبی محسوب میشود. کلیات وی، مجموعه‎ای از منشآت، غزلیات، مثنویات، قصاید، رباعیات، قطعات و علاوه بر آن نوشته‎هایی تعلیمی و حکمی به نثر است؛ که هنوز آنگونه که بایسته است، شناسانده نشده اند. قصاید موجود در این مجموعه از نوع قصاید مدحی با زبانی ساده و روان و آرایه هایی دلنشین است که شناخت و معرفی آنها نیاز بمطالعه و بررسی ویژگیهای سبکی آن از جنبه های مختلف دارد. انجام پژوهش و مطالعه درباره این ویژگیها در عرصه تحقیقات ادبی از ضرورت ها بحساب می آید. بنابراین در این مقاله ببررسی مختصات سبک‎شناسی قصاید مدهوش گلپایگانی در قلمرو ویژگیهای زبانی، فکری و ادبی پرداخته میشود.