مردم شناسی دینی در آثار منیرو روانی پور و شهرنوش پارسی پور

منیرو روانی پور و شهرنوش پارسی پور، از جمله نویسندگان شهیر معاصرند که به فرهنگ، آداب و رسوم و باورهای مردمان سرزمین خود در آثارشان پرداخته اند. از این رو آثارشان این قابلیت را دارد که از بعد مطالعات مردم شناسی مورد بررسی قرار گیرند. در این مقاله سعی شده است تا مردم شناسی در حالت کلی و مردم شناسی دینی به عنوان شاخه فرعی آن تعریف شده، سپس با تطبیق شاخصهای این مقوله در آثار این دو نویسنده به گستره اثرگذاری آداب و باورهای دینی انسانها در این آثار پرداخته شود. این تحقیق با رویکردی تحلیلی- توصیفی به بررسی نظریه های محققان در مورد مردم شناسی دینی در داستانهای این دو نویسنده پرداخته است. یافته های این پژوهش گویای تطابق شاخصهای مردم شناسی دینی در آثار این نویسندگان است که بطورکلی در جادو و جادوگری، تابو و اسطوره خلاصه میشود. نتیجه نهایی نشانگر این است که بیشترین شاخص مردم شناسی دینی استفاده شده در جامعه آماری این پژوهش شاخصه تابو و فروعات آن است.