تاثیر هشت هفته تمرین یوگا بر سطوح سرمی IL-17زنان مبتلابه مولتیپل اسکلروزیس

مولتیپل اسکلروزیس یا ام.اس یک بیماری خودایمنی سیستم عصبی مرکزی است که شایع ترین بیماری ناتوان کننده افراد جوان بالغ می باشد. سلول های TH17 نقش مهمی در علایم بیماری ام.اس داشته و اثرات IL-17 در فرایند دمیلینه شدن سلول های عصبی شناخته شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین یوگا بر سطوح سرمی اینترلوکین 17، زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. 

روش شناسی:

به این منظور تعداد 16 زن مبتلا به ام. اس (با میانگین سن 7/7±8/37 سال، قد 4/7±7/161 سانتی متر و وزن 2/18±7/70) با 4EDSS< انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرینی یوگا (8=n) و گروه کنترل (8=n) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته) درجلسات تمرین یوگا شرکت کرده و گروه کنترل فعالیت معمول روزانه خود را ادامه داد. نمونه های خونی 48 ساعت قبل و 48 ساعت پس از دوره تمرین جمع آوری گردید و سطوح سرمی IL-17 با کیت مخصوص و به روش الایزا مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری داده ها از طریق آزمون t مستقل در سطح معناداری 05/0≤p و با استفاده از نرم افزار SPSS 22 انجام گرفت.

داده های حاصل از تحلیل آماری نشان داد سطح IL-17 در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری کاهش یافته است (001/0=p).

بر اساس نتایج این پژوهش هشت هفته تمرین یوگا از طریق کاهش سطوح سرمی IL-17، نقش مهمی در کمک به بهبود وضعیت بیماران مبتلا به ام.اس دارد.