مقایسه اثر محافظتی دم کرده گل محمدی (Rosa damascene) و ویتامین E بر صدمات کروموزومی ناشی از تابش اشعهx ‎ در لنفوسیت های خون محیطی انسان با استفاده از آزمون میکرونوکلئوس در سلول های دو هسته ای

هر روزه افراد بیشتری به دلایل شغلی و درمانی در معرض تاثیرات مخرب پرتوهای یونیزان، از جمله آسیب های کروموزومی قرار می گیرند. ترکیبات محافظ پرتو می توانند با مکانیسم هایی نظیر به دام انداختن رادیکال های آزاد ، اهداء هیدروژن به مولکول های آسیب دیده و افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی موجب کاهش این نوع آسیب ها شوند. گیاهان دارویی که به طور سنتی در جوامع مختلف مورد استفاده قرار می گیرند، بدلیل عوارض جانبی کمتر و مقرون به صرفه بودن نسبت به محافظت کننده های شیمیایی از جایگاه ویژه ای در این ارتباط برخوردارند. گل محمدی از جمله گیاهان دارویی است که مصرف گسترده ای در طب سنتی داشته و دارد.

در این مطالعه تاثیر حفاظتی یک هفته مصرف دم کرده Rosa damascene (گل محمدی) در مقابل آسیب القا شده توسط 2Gy اشعه ایکس در مقایسه با ویتامین E، در لنفوسیت های خون محیطی 5 داوطلب در زمان های 1، 24، 96  ساعت و یک هفته پس از آخرین مصرف با استفاده از آزمون میکرونوکلیوس در سلول های دو هسته ای، بررسی شد.

نتایج نشان داد که دم کرده گل محمدی 1 ساعت پس از آخرین مصرف می تواند فراوانی میکرونوکلیوس را به شکل معنی داری کاهش دهد. این کاهش فراوانی مشابه تاثیر ویتامین E در همین زمان می باشد.

نتایج نشان می دهند مصرف دم کرده گل محمدی قابلیت حفاظت سلولی در برابر آسیب های ناشی از تابش اشعه یونیزان را داراست و می تواند به عنوان یک محافظت کننده با تاثیرات جانبی کمتر نسبت به ویتامین E مورد استفاده قرار گیرد.