ارزیابی آسیب پذیری پهنه های شهری با رویکرد پدافند غیرعامل، مورد پژوهی: مناطق 10 گانه شهرداری شیراز

امروزه به کارگیری اصول پدافند غیرعامل در برنامه ریزی شهری با هدف به حداقل رساندن خسارت های احتمالی ناشی از تهدید های انسان ساخت. جایگاه مهمی دارد براین اساس در فرآیند مدیریت خطرپذیری ارزیابی میزان آسیب پذیری کالبد شهری و شناسایی پهنه های آسیب پذیر امری ضروری است. از این رو هدف اصلی این پژوهش تعیین میزان اهمیت شاخص های موثر بر آسیب پذیری پهنه های شهری، ارزیابی کلانشهر شیراز براساس این شاخص ها و شناسایی پهنه های آسیب پذیر شهر شیراز در شرایط وقوع تهدیدهای انسان ساخت احتمالی است این پژوهش از نظر روش شناسی توصیفی – تحلیلی و موردی است. به منظور شناسایی پهنه های آسیب پذیر شهر شیراز از مدل تلفیقی تحلیل سلسله مراتبی فازی و میانگین گیری وزن دار مرتب در سیستم اطلاعات جغرافیایی استفاده شد و در این روند مقایسه زوجی معیارها، تعیین وزن معیارها و تهیه نقشه های لایه های اطلاعاتی انجام شد. شاخص ها و معیارهای استفاده شده در این تحقیق از مبانی نظری پژوهش بدست آمد و جهت تعیین میزان اهمیت هر یک از معیارها از شیوه مصاحبه با خبرگان (15 کارشناس) و روش سلسله مراتبی فازی (FAHP) استفاده شد. نقشه های مربوط به معیارهای سنجش آسیب پذیری با به کارگیری منطق فازی در سیستم اطلاعات جغرافیایی در سطح بلوک های شهری تهیه و سپس نقشه های فازی با استفاده تابع ترکیب خطی وزن دار با یکدیگر ترکیب و با استفاده از شیوه میانگین گیری وزن دار مرتب (OWA) نقشه های نهایی آسیب پذیری محدوده مورد مطالعه در 5 سطح خطر پذیری تهیه شد. نتایج این تحقیق نشان میدهد که در شرایط خطرپذیری بالا (Orness = 1) 27 درصد از بلوک های شهری کلانشهر شیراز شامل پهنه های وسیعی از مناطق 8 و 2 و بخش هایی از مناطق 1،5،12و 4در شرایط آسیب پذیری خیلی زیاد و زیاد و 65 درصد از بلوک های شهری در شرایط آسیب پذیری متوسط قرار دارند