مقایسه اثر بخشی روش آموزش حل مسئله و آموزش مشارکتی با روش آموزش معمول بر مهارت بالینی، اضطراب و رضایتمندی دانشجویان پرستاری در بخش مراقبت های ویژه

با توجه به اینکه علم پرستاری قرین با عملکرد بالینی حرفه ای و تبحر بالینی می باشد و محیط بالین، محیطی سرشار از تغییرات استرس زا است، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی روش آموزش حل مسئله و آموزش مشارکت بالینی با روش آموزش معمول بر مهارت های بالینی، اضطراب و رضایتمندی دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد گنبد کاووس انجام شد.

پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است و جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان پرستاری دانشگاه های آزاد گنبد، علی آباد و گرگان بودند که 90 نفر از بین آنها به روش تصادفی بلوک بندی ثابت در 3 گروه 30 نفره آموزش مشارکتی، آموزش حل مسئله و آموزش معمول قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل: چک لیست داپس، پرسشنامه بررسی حیطه شناختی ، پرسشنامه  اضطراب اشپیل برگر و پرسشنامه بررسی رضایتمندی VAS  بودند. جهت سنجش اختلاف میانگین نمرات مهارت بالینی افراد مورد مطالعه، قبل از آموزش و بعد از آموزش از آزمون t زوجی و جهت مقایسه شدت اضطراب آشکار و پنهان از آزمون کای اسکویر و همچنین جهت آنالیز نمرات حاکی از رضایتمندی دانشجویان ازآزمون آنالیز واریانس گروه ها استفاده گردید.

در رابطه با مهارت بالینی دانشجویان در روش مشارکتی اختلاف معنا داری بین میانگین نمرات قبل و بعد از مداخله مشهود بود. روش حل مسئله هم این اختلاف معنا را قبل و بعد از مداخله نشان می دهد (001/0>p). در آموزش معمول اختلاف نمرات کسب شده در مقایسه با دو روش آموزشی قابل مقایسه نیست (001/0>p). در حیطه اضطراب آشکار و نهان روش های آموزش مشارکتی و حل مسئله در مقایسه با آموزش معمول اختلاف معنا داری قبل و بعد از مداخله مشهود بود (05/0>p). در حیطه رضایتمندی نیز اختلاف معنا داری در بین روش های حل مسئله و مشارکتی در مقایسه با روش معمول مشهود بود (001/0>p)

نتایج این پژوهش نشان داد که روش آموزش مشارکتی و حل مسئله با ارتقاء مهارت بالینی ، کاهش اضطراب و استرس محیط بالین و نیز افزایش رضایتمندی فعالیت در شرایط سخت، روش مناسبی تلقی گردد.. بنابراین پیشنهاد میشود در آموزش دانشجویان پرستاری در بخش ویژه از رویکردهای آموزشی مشارکتی و حل مسئله استفاده شود