پیش بینی قلدری بر اساس هیجان خواهی و جو مدرسه با میانجی گری خودپنداره در دانش آموزان

قلدری در مدرسه به طور گسترده به عنوان یک مشکل شخصی، اجتماعی و آموزشی جدی در نظر گرفته شده است که بخش قابل توجهی از دانش آموزان مدرسه را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف پژوهش حاضر پیش بینی قلدری بر اساس هیجان خواهی و جو مدرسه با میانجی گری خودپنداره در دانش آموزان در دانش آموزان بود.

مطالعه حاضر توصیفی و از نوع طرح های همبستگی و روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری دانش آموزان مقطع متوسطه مشغول به تحصیل در مقطع دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 1397-98 بود. تعداد افراد نمونه جمعا 290  دانش آموز بود که با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس هیجان خواهی زاکرمن (1992)، پرسشنامه جو مدرسه  اجاقی (1377)، پرسشنامه خودپنداره راجرز (1977) و  مقیاس قلدری ایلی نویز (2001) بودند. برای تحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد.

نتایج آزمون آماری نشان داد شاخص های برازش مدل پژوهش در وضعیت مطلوبی قرار داشت. همچنین متغیر هیجان خواهی بر قلدری هم اثر مستقیم و هم اثر غیرمستقیم (به واسطه ی خودپنداره) داشت (p<0.05). همچنین خودپنداره در رابطه ی بین  جو مدرسه و قلدری نقش میانجی داشت.  (p<0.05)

نتایج پژوهش حاضر لزوم توجه به هیجان خواهی و جو مدرسه به عنوان دو متغیر فردی و اجتماعی در پیش بینی رفتارهای قلدری در دانش آموزان را در سطح مدارس کشور مورد تایید قرار داد.