اثربخشی امیددرمانی به شیوه گروهی بر تاب آوری و شادکامی دانش آموزان دختر

هدف این پژوهش اثربخشی امیددرمانی به شیوه گروهی بر تاب آوری و شادکامی دانش آموزان دختر بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل برابر اجرا شد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان دختر در مقطع دبیرستان شهرستان قوچان که مشغول به تحصیل در سال 1392-93 ارجاع داده شده اند، تشکیل می دهد. به منظور انتخاب نمونه  از 21 دبیرستان دخترانه موجود در شهرستان قوچان یک دبیرستان به صورت تصادفی انتخاب شد و از کسانی که مایل به شرکت در این  طرح پژوهشی بودند دعوت به همکاری شد تا در این طرح پژوهشی ثبت نام نمایند. در نهایت تعداد 45 نفر در دو گروه آزمایشی (هر گروه 15 نفر) و 1 گروه کنترل (به تعداد 15 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. سپس جلسات آموزشی برای افراد گروه آزمایش به صورت گروهی 8 جلسه یک ساعته بر طبق پروتکل اسنایدر (2002) اجرا گردید و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. ابزار اندازه گیری پژوهش، پرسشنامه کونور و دیویدسون (2003) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد در گروه آزمایش اجرا گردید. برای تجزیه تحلیل داده های جمع آوری شده علاوه بر آمار توصیفی از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) استفاده گردید. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که تفاوت نمره های پیش آزمون- پس آزمون دو گروه برای متغیر تاب آوری و شادکامی دانش آموزان دختر معنادار است. این مطالعه نشان می دهد که امیددرمانی به شیوه گروهی بر تاب آوری و شادکامی دانش آموزان دختر اثربخش بوده و می تواند به عنوان یک مداخله روانشناختی در کنار سایر مداخلات مورد استفاده قرار گیرد.