تعیین عوامل خطرزای آسیب اندام تحتانی توسط آنالیز ویدئویی در حین اجرای شیرجه روی تخته فنر

ورزش شیرجه هر دو خطر «برخورد با سرعت زیاد» و «عوامل تکراری مزمن» را داراست. پرش از تخته فنر با پاسچر ضعیف یا حجم زیاد شیرجه ها می تواند خطر آسیب های مزمن پرکاری را افزایش دهد. هدف از این مطالعه تعیین عوامل خطرزای آسیب های اندام تحتانی توسط آنالیز ویدیویی در حین اجرای شیرجه روی تخته فنر است.

مارکرهای غیرفعال یا بازتابی روی سطح خلفی بدن آزمودنی ها نصب شد. دوازده شیرجه روی نخبه، تکنیک «شیرجه فرشته» را به یکی از دو روش پیشروی سنتی (TRD) یا پرشی (HPF) بر روی تخته فنر m1 اجرا کردند. ناراستایی های دینامیک مچ پا، زانو و لگن در حین اجرای شیرجه ارزیابی شد. ارتباط الگوی پیشروی روی تخته فنر با ناراستایی های پویای مفاصل هیپ، زانو و مچ پا در صفحه ی فرونتال و هر گام با استفاده از «معادلات برآوردگر تعمیم یافته» (GEE) با «تابع پیوند همانی» (IF) و «توزیع نرمال» (ND) انجام شد.

یافته ها: 

نتایج مدل سازی GEE نشان داد که میانگین ناراستایی های دینامیک مفاصل به طور معناداری در گروه HPF بالاتر از TRD بود.

نتیجه گیری:

 راستای پاسچر اندام تحتانی تحت تاثیر الگوی پیشروی بود. راستای هیپ، زانو و به ویژه مچ پا به عنوان یک عامل خطر بالقوه برای صدمات اندام تحتانی از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. به مربیان پیشنهاد می شود که پس از شناخت نقاط بحرانی در عملکرد شیرجه روها، برای «ثبات پاسچر دینامیک» و «تمرینات اصلاحی» برنامه ریزی کنند.