مطالعه ی عددی پارامترهای موثر در توزیع تغییرشکل غیر خطی سامانه ی سازه - خاک -سازه با تمرکز بر شناخت تغییرات پاسخ سازه

در نوشتار حاضر، آثار مهم ترین پارامترهای تاثیرگذار در پاسخ غیرخطی سامانه ی سازه خاک سازه شامل دوره ی تناوب سازه های اصلی (T1) و مجاور (T2)، فاصله ی سازه ها (d) و نوع خاک به صورت جامع بررسی شده است. هدف از نوشتار حاضر، شناخت اصولی آثار تغییر هر پارامتر در تغییرشکل غیرخطی سازه، بررسی الزام های آیین نامه یی و پیش بینی رفتار سازه بدون مدل سازی سازه ی مجاور است. برای این منظور 6 سازه ی 2 تا 15 طبقه واقع بر دو نمونه خاک رس به صورت دوتایی در 3 فاصله ی صفر، 10 و 25 متری مدل و با استفاده از روش تاریخچه ی زمانی غیرخطی تحلیل شده اند. براساس نتایج، تکیه گاه نرم باعث افزایش شدید نسبت دریفت طبقه ی اول به حالت تکیه گاه ثابت می شود که کمینه ی نسبت مذکور 1٫1 و بیشینه ی آن 3٫61 است. از سویی دیگر، افزایش T1 و T2 منجر به افزایش تغییرشکل سازه می شود، به طوری که آثار T1 دست کم 2 برابر T2 است. برای سازه های اصلی با T1 در محدوده ی 0٫7 تا 1٫5 برابر دوره ی تناوب خاک، دریفت سازه دچار تشدید می شود. براساس یافته های پژوهش حاضر، فقط برای سازه های با دوره ی تناوب بیشتر از 3 ثانیه، افزایش فاصله ی سازه ها منجر به کاهش آثار سازه ی مجاور می شود. درنهایت با شناخت پارامترهای کلیدی اندرکنش سازه خاک سازه، روابطی جهت اصلاح الزام های آیین نامه برای تکیه گاه نرم ارایه شده است.