گروه حرف تعریف شکافته در زبان فارسی- رویکردی کمینه گرا

پژوهش حاضر بر پایه برنامه کمینه گرا، به بررسی و تبیین ساخت های دارای چند «را» به عنوان نمونه ای از ساخت های موسوم به گروه حرف تعریف شکافته1می پردازد. شکافت در ساختمان گروه حرف تعریف، خود، می تواند فرایند دیگری با نام مضاعف سازی نحوی را به دنبال آورد. در فرایند اخیر، همان گونه که از نامش پیداست، تظاهر بیش از یک نشانگر نحوی ممکن خواهدبود. در زبان فارسی نیز این نشانگر، همان حالت نمای مفعولی با صورت آوایی «را» است. به منظور تبیین چگونگی تظاهر این تکواژ و شکل مضاعف آن، ابتدا، به پیروی از کهنمویی پور (2014)، ساخت اضافه وصفی را هسته انتها فرض می کنیم. سپس، شکل گیری گروه حرف تعریف شکافته را بازتابی از مبتداسازی و تاکید عناصر درونی گروه حرف تعریف قلمدادمی کنیم. ازآن جا که وجود خوانش های مبتداگونه یا تاکیدی نیز مستلزم حضور فرافکن های مبتدا  TopPیا تاکید FocP است، به حضور این فرافکن ها درون گروه حرف تعریف قایل می شویم و جایگاه پیشنهادی آن ها را با نظر به شواهد تجربی و ترتیب قرارگیری عناصر در گروه اسمی در حد فاصل بین هسته D و NumP تعیین می کنیم. گفتنی است گروه حرف تعریف شکافته متناظر با گروه متمم ساز شکافته (Split CP) است که از سوی ریتزی (1997) در نظریه زبانی پیشنهاد شده است. در ادامه، همسو با درزی (1388)، تکواژ «را» را تظاهر حالت وابسته در حوزه V+ I می دانیم. حالت وابسته، مطابق با رویکرد بیکر و وینوکوروا (2010)، پرمینجر (2014) و بیکر (2015)، در حوزه ای مشخص به گروه حرف تعریفی اعطامی شود که تحت سازه فرمانی گروه حرف تعریف دیگر فاقد ارزش برای مشخصه حالت است. سرانجام، در خصوص رخداد بیش از یک «را» نیز به فرایند زیرخروج2 قایل می شویم که درنتیجه آن، عنصر خارج شده از درون گروه حرف تعریف اصلی «را»ی دریافت شده را در سطح آوایی با خود حمل می کند.