پارچه پنبه ای آبگریز و روغن دوست برای جداسازی کارآمد آب و روغن از طریق پلیمریزاسیون پلاسمایی کم فشار

در سال های اخیر، افزایش پساب های صنعتی بخش پتروشیمی بویژه نشت مکرر نفت و تخلیه پساب های صنعتی در رودخانه ها، خطرات زیست محیطی و ضررهای اقتصادی زیادی را در جهان به وجود آورده است. در دهه گذشته استفاده از پارچه های آبگریز و روغن دوست به عنوان راهکاری برای پاکسازی آلودگی ها از طریق جذب و جداسازی آلاینده ها از پساب های صنعتی مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق از روش پلیمریزاسیون پلاسمایی فشار پایین با استفاده از مواد زیست سازگاری مانند پلی دی متیل سیلوکسان برای ساخت پارچه پنبه ای آبگریز و روغن دوست استفاده شد. همچنین پیش پردازش پلاسمای اکسیژن برای بهبود پیوند لایه ایجاد شده و پارچه پنبه ای، قبل از پلیمریزاسیون انجام شد. تست زاویه تماس و ظرفیت جذب برای ارزیابی آبگریزی و اندازه گیری توانایی جذب روغن های مختلف پارچه پوشش داده شده انجام شد. همچنین برای مشاهده تغییرات مورفولوژی روی سطح پارچه پنبه ای از تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، برای شناسایی پیوندهای ایجاد شده روی سطح از طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز (FTIR-ATR) استفاده شد. تست بازده جداسازی آب و روغن و تست شستشو برای اندازه گیری نرخ جداسازی و ماندگاری پارچه پوشش داده شده استفاده شدند. زاویه تماس آب پارچه پوشش داده شده 3±143 است که این آبگریزی حتی بعد از 10 چرخه شستشو تقریبا باقی می ماند. همچنین نتایج SEM نشان داد سطح پارچه دارای توزیع تصادفی میکروساختارها یا یک ساختار سطحی شبیه نیلوفرآبی است. تست جداسازی آب و روغن نشان داد پارچه پوشش داده شده دارای بازده جداسازی بین 80 تا 100 درصد برای بیشتر مواد صنعتی حتی بعد از 15 چرخه جداسازی در دمای 25 و 90 درجه سانتی گراد است.. این نتایج نشان می دهد که پارچه پوشش داده شده با روش پلیمریزاسیون پلاسمایی پتانسیل بالایی برای کاربرد در جداسازی آب و روغن و جذب انتخابی روغن دارد. این پارچه ها از جهت زیست سازگاری و قابلیت استفاده مجدد یک روش امیدوار کننده برای جداسازی روغن از آب محسوب می شوند.