ترکیبات زیست فعال ثانویه میکروارگانیسم های دریایی و کاربرد آنها

ترکیبات زیست فعال به دو نوع اولیه و ثانویه تقسیم میشوند. ترکیبات زیست فعال اولیه برای رشد موجودات زنده ضروری بوده اما ترکیبات زیست فعال ثانویه برای زندگی موجودات ضروری نبوده و از ترکیبات زیست فعال اولیه به وجود میآیند. بیشتر ترکیبات زیست فعال ثانویه بقا جاندار را موجب میشوند. میکروارگانیسمهای دریایی به صورت آزادزی و یا همزیست با گیاهان و حیوانات دریایی زندگی میکنند و بسیاری از ترکیبات زیست فعال دریایی اغلب توسط میکروارگانیسمهای همزیست تولید میشوند. میکروارگانیسم های همزیت با اسفنج، ریز جلبکها ، باکتریها و قارچهای دریایی از منابع عمده ترکیبات زیست فعال میباشند. ترکیباتی که توسط اسفنجها تولید میشوند شامل: استروییدها و نوکلیوزیدهای غیر معمول، ترکیبات ضد التهاب مانند کلاتریول و هالی پپتین است. اسیدهای چرب دارای امگا 3، انواع توکسینها، رنگدانه ها و استرول ها از ریز جلبکها به دست میآید. باکتریهای دریایی تولید کننده ترکیباتی مانند لوبوفورین، بریوستاتین، ماکرولاکتین، سالین آمید، استیوجنین و آستاگزانتین میباشند. قارچهای دریایی ترکیباتی مانند دندروفیلین، پستالون اسکالوسماید، ارموفیلین و غیره تولید میکنند. ترکیباتی مانند بریوستاتین نیز از بریوزواها به دست میآید. تنوع موجودات و محصولات دریایی در مقایسه با منابع خشکی بسیار بالا بوده و میکروارگانیسمهای دریایی منابع مهم ترکیبات جدید محسوب میشوند. در نتیجه کشف ترکیبات زیست فعال جدید از منابع دریایی ضرورت تحقیق بر روی موجودات دریایی را نشان می دهد.