اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر سازگاری اجتماعی و کاهش قلدری دانش آموزان ورزشکار مقطع متوسطه اول شهر تهران

پژوهش حاضر با توجه به هدف آن از نوع مطالعات کاربردی و باتوجه به شیوه گردآوری اطلاعات از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع راهنمایی شهر تهران در سال تحصیلی1398 -1397می باشد .نمونه آماری این پژوهش28 نفر می باشد که به شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از جامعه آماری انتخاب و به شیوه تصادفی در دوگروه آزمایش (14) و کنترل(14) نفر جایگزین شدند.برای گرد آوری اطلاعات درمورد سازگاری نمونه آماری از پرسشنامه اختلال رفتاری راتر(1964) و پرسشنامه قلدری(BS)ستفاده شد..برای تجزیه وتحلیل داده ها از دوبخش آمار توصیفی واستنباطی استفاده می شود که در بخش توصیفی از فراوانی، شاخص های گرایش مرکزی و شاخص های پراکندگی و در بخش استنباطی از تحلیل کوواریانس (ANCOVA) استفاده شد.

یافته ها نشان داد که آموزش مهارت های زندگی برسازگاری اجتماعی و کاهش قلدری دانش آموزان موثر است.

با توجه به یافته حاضر پیشنهاد می شود برنامه آموزش مهارت های زندگی به عنوان بخشی از برنامه‏های آموزش ضمن خدمت مشاوران مدارس و سایر عوامل مدرسه در جهت ارتقای سطح سازگاری اجتماعی دانش آموزان و کاهش زورگویی وقلدری استفاده گردد.