کاربست پهپادها در پهنه فراسرزمینی از نگاه حقوق بین الملل

جامعه بین المللی امروز، نظاره گر افزایش قابل ملاحظه هواپیماهای بدون سرنشین درنیم قرن اخیر و کاربست آنها در گستره فراسرزمینی است. به اقتضای استفاده از پهپادها، در جامعه بین المللی از سه زاویه بنیادین در حقوق بین الملل عمومی قابل تامل هستند؛ حقوق بین الملل بشر، حقوق بین الملل توسل به زور و حقوق بین الملل بشردوستانه. این در حالی است که بیشتر به زمینه سوم از این امر پرداخته شده است. مقاله پیش رو بر آن شده است که از منظر حقوق بین الملل به استفاده از پهپادها در پهنه فراسرزمینی بپردازد.

پژوهش حاضر از نظر ماهیت و روش، تحلیلی- توصیفی است و جمع آوری اطلاعات در آن از طریق بررسی اسنادی و فیش برداری بوده است.

در مجموع، نباید هواپیماهای بدون سرنشین را پدیده ای شوم دانست. حقیقت مطلب آن است که انسان از این ابزارهای فناورانه، می تواند در راستای صلح و امنیت بین المللی استفاده کند.با وجود این، کاربست هواپیماهای بدون سرنشین تا به امروز توسط برخی کشورها به ویژه آمریکا، کانادا ورژیم اشغالگر صهیونیستی گویای آن است که استفاده از پهپادها در موارد متعددی نقض حقوق بشر، حقوق بشردوستانه و حقوق توسل به زور قلمداد شده است.