بررسی ارتباط میان اشتغال و ارزش افزوده بخش صنعت در اقتصاد ایران با استفاده از روش تغییرات زمانی

صنعت به علت بالا بردن رشد اقتصادی، سطح درآمد و افزایش بهره وری جایگاه مهمی در توسعه کشورها دارد. منطقی است که با رشد صنعتی، تقاضا برای نیروی کار بالا رود. ازاین رو بررسی توان اشتغال زایی صنعت از اهمیت بسزایی در سیاست گذاری برخوردار است. در این پژوهش ارتباط میان اشتغال و ارزش افزوده بخش صنعتدر اقتصاد ایران طی سال های 1396-1360 با استفاده از مدل تغییرات زمانی و الگوی فضا_حالت موردبررسی قرار گرفت و ضریب اثرگذاری ارزش افزوده بر اشتغال برای تمام سال های مذکور استخراج شد. بر اساس نتایج به دست آمده، رابطه بین ارزش افزوده حقیقی بخش صنعت و اشتغال در این بخش از دهه 70 رابطه ای منفی با ضرایب متفاوت با یکدیگر طی این سال ها پیدا کردند و این به معنای وجود پدیده رشد بدون اشتغال در بخش صنعت در ایران است. برای مثال در سال 1396 با افزایش 1 درصدی رشد ارزش افزوده حقیقی بخش صنعت با فرض ثابت ماندن سایر متغیرها، اشتغال این بخش 1/14 درصد کاهش یافته است.