بررسی کارایی سیاست های ساماندهی بی خانمان ها در ایران

مقاله حاضر می کوشد تا کارایی سیاست های مبارزه با بی خانمانی را نشان دهد و از آنجا که مراکز معدودی ذیل قانون مبارزه با بی خانمانی تشکیل شده است، روش پژوهش  مطالعه موردی یکی از مراکز بی خانمانی است. مطالعه عمیق اسناد و آمارهای این مرکز در کنار متون قانونی موجود نشان می دهد که سیاست های روشنی در زمینه مبارزه با بی خانمانی وجود ندارد و سیاست های موجود نیز نمی توانند به ساماندهی افراد بی خانمان بینجامند. به علاوه نگاه موجود به بی خانمانی نگاه ریشه ای و درستی نیست، چرخه مبارزه با بی خانمانی به درستی ترسیم نشده است و نهادهای دخیل مشارکت خوبی ندارند؛ ازاین رو، افراد بی خانمان در یک چرخه بی ثمر تکرار می شوند. با توجه به روند روبه رشد بی خانمانی در کشور برای موفقیت در مبارزه با بی خانمانی لازم است جنبه های مختلف بی خانمانی مطالعه و تجارب موفق کشورهای دیگر نیز ملاحظه شود و بر اساس نتایج مطالعات سیاست گذاری در سطح کلان صورت گیرد، به نحوی که مراحل و حلقه های مبارزه با بی خانمانی و وظایف نهادهای مختلف و منابع لازم برای انجام وظایف و فرآیند نظارت بر آنها به درستی و روشنی تعریف گردد. در انتها چارچوبی برای تنظیم چرخه مبارزه با بی خانمانی معرفی شده است که در سیاستگذاری کلان می توان از آن استفاده کرد.