مدل سازی تاثیر دما و ضخامت آسفالت بر چقرمگی شکست تحت مد 1 خالص

با توجه به افزایش تراکم وسایل نقلیه و به دنبال آن نیاز به احداث راه های جدید، سالانه هزینه هنگفتی صرف طراحی و اجرای روسازی های آسفالتی می گردد. همچنین عوامل متعددی از قبیل شرایط اقلیمی و وضعیت ترافیکی گوناگون جاده ها، به مرورزمان باعث ایجاد ترک هایی در سطح جاده می گردند که هزینه هایی نیز صرف تعمیر و نگهداری آن می شود. ترک حرارتی یکی از حالت های شدید خرابی در مناطق سرد است. انتشار و رشد بیشتر در چنین ترک هایی ممکن است به دلیل تنش های کششی حرارتی ناشی از نوسانات دما رخ دهد که می تواند منجر به بروز شکست در روسازی آسفالتی تحت مود I خالص گردد. در این تحقیق سعی شده است که با تعیین چقرمگی شکست () به عنوان یک عامل اصلی جهت تخمین ظرفیت باربری روسازی های ترک خورده در برابر رشد ترک به بررسی مقاومت مخلوط های آسفالتی تحت مود I در دماهای پایین پرداخته شود. بدین منظور پس از ساخت مخلوط های آسفالتی با قیر 70-60، نمونه های نیم دیسک با ترک موثر به عمق 23 میلی متر در سه ضخامت 35، 50 و 65 میلی متر تهیه گردید. سپس با انجام آزمایش شکست در سه دمای زیر صفر (5- 15- و 25- درجه سانتی گراد) و محاسبه میزان چقرمگی شکست با استفاده از بار بحرانی شکست، اطلاعات به دست آمده مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج کلی بیانگر آن بود که افزایش ضخامت نمونه ها و همچنین کاهش دما باعث افزایش در میزان چقرمگی شکست می گردد. درنهایت با استفاده از نرم افزار متلب، مدلی جهت تخمین مقدار چقرمگی شکست آسفالت بر اساس دو پارامتر دما و ضخامت نمونه ارایه گردید. مشخص شد که مدل ارایه شده می تواند مقدار چقرمگی شکست در مخلوط آسفالتی تهیه شده در تحقیق حاضر را در محدوده دمایی و ضخامت های مورد مطالعه، به خوبی پیش بینی نماید.