شناسایی موانع پژوهش و فناوری در حوزه علوم ورزشی ایران

پژوهش، تولید علم و فناوری از جمله عوامل بسیار مهم در کشورهای توسعه یافته میباشند. هدف اصلی دراین پژوهش این است که آیا مدل موانع پووهش و فناوری در حوزه علوم ورزشی از برازش مطلوب برخوردار است. روش، توصیفی همبستگی بوده که به لحاظ هدف کاربردی، ماهیت اکتشافی و میدانی بود. جامعه آماری تمامی اعضای هیات علمی تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه های دولتی سال 1396 بودند (1100=n) درجدول مورگان 320 نفر، با نمونه گیری تصادفی ساده بررسی شد. ابزار پرسشنامه محقق ساخته 44 سوالی با طیف 5 ارزشی لیکرتی بود. روایی محتوایی با روایی سنجی الوشه (85/0=CVR) و پایایی با ضریب آلفای کرونباخ (82/0 =α) محاسبه و از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی و نرم افزارهای20 spss و lisrel 5.8 استفاده گردید. هفت عامل، فرهنگ پژوهش و پژوهشگری در جامعه (65/0) مدیریت و سیاستگذاری در نظام پژوهشی(53/0) قوانین و مقررات پژوهشی (60/0) فرآیند بکارگیری نتایج پژوهش (70/0) بودجه و امکانات پژوهشی (78/0) و عامل وضعیت پژوهشگران (51/0) به عنوان موانع پژوهش و فناوری در تربیت بدنی و علوم ورزشی تبیین گردیدند که توان پیشگویی این مدل براساس مجموع درصد واریانس تجمعی عاملها برابر با 966/65 درصد بود. در نهایت می توان گفت با رفع موانع و با تدوین استراتژیهای کلان در زمینه توسعه پژوهش و فن آوری شاید بتوان روند توسعه پژوهش و فناوری در حوزه علوم ورزشی را شکل داد.