ارزیابی بیومکانیکی زمان به عنوان یک معیار ارزیابی طلایی در بررسی عملکرد سرعت تغییر جهت

سرعت تغییر جهت به طور کلی به وسیله ی معیارهای زمانی ارزیابی می شود. با این وجود، مدت زمان اجرا نمی تواند به طور مناسبی مکانیزم های بیومکانیکی موثر در سرعت تغییر جهت را آشکار سازد. از این رو، یک تجزیه و تحلیل بیومکانیکی دقیق از فازهای مختلف عملکرد سرعت تغییر جهت، از قبیل فازهای کاهش شتاب، تغییر مسیر و افزایش شتاب مجدد، می تواند تاثیر هر یک از این فازها بر عملکرد کلی سرعت تغییرمسیر را نشان دهد. این مطالعه به بررسی یک روش جدید برای مطالعه ی سرعت تغییر مسیر پرداخت، که در آن سه متغیر شعاع انحنا، دقت و سرعت تجزیه و تحلیل شدند. بیست و چهار ورزشکار دانشگاهی (سن:29/2±67/21سال، قد:07/0±79/1متر، جرم:12/3±38/71 کیلوگرم) آزمون 5-0-5 را شش بار و با دو پای غالب (سه بار) و غیرغالب (سه بار) در لحظه ی تغییر مسیر اجرا کردند. کینماتیک حرکت مارکرها به وسیله ی 6 دوربین (وایکن – نرخ نمونه برداری 240 هرتز) ثبت شد. با استفاده از آزمون آماری تی وابسته، تفاوت های بین متغیرهای بیومکانیکی مرکز جرم، شامل شعاع انحنا، انحراف از مسیر، طول مسیر طی شده، سرعت و همچنین مدت زمان اجرا بین دو پای غالب و غیرغالب بررسی شد. بررسی نتایج مشابه بودن مدت زمان اجرای تست با هر دوپای غالب و غیرغالب را نشان داد. با این حال، مقادیر مسیر طی شده و سرعت در اجرای با پای غیرغالب به طور چشمگیری بیشتر از پای غالب بود (01/0=P). علاوه بر آن، شعاع انحنا و انحراف از مسیر طی شده در پای غیرغالب به مراتب بیشتر از پای غالب بود (03/0=P). بررسی نتایج نشان داد که وارد شدن به محل تغییرمسیر با پای غیرغالب با سرعت های بیشتری انجام شد، که نشانگر استفاده از نیروی عضالنی بیشتر برای دستیابی به سرعت بیشتر بوده است تا نقصان های موجود در عملکرد سرعت تغییر مسیر پوشش داده شوند. با این حال اما مدت زمان اجرای آزمون سرعت تغییر مسیر نتوانست این ویژگی ها را به تصویر بکشد