تدوین مدل علی بهزیستی بر اساس تجربیات بهینه (شخصیت خود-غایت نگر) و ارزش های اخلاقی با میانجی گری نگرش های ناکارآمد

هدف این تحقیق تدوین مدل علی بهزیستی بر اساس تجربیات بهینه (شخصیت خود-غایت نگر) و ارزش های اخلاقی با میانجی گری نگرش های ناکارآمد می باشد. نگرش های ناکارآمد با ایجاد اختلالات هیجانی غیر ضروری میزان بهزیستی را به شدت کاهش می دهند. در واقع، نگرش های ناکارآمد به عنوان یک باور سازش نایافتهدر مورد خویش، جهان و آینده است که ریشه در باورهای بدبینانه و جمود شخص دارند و اغلب در شرایط مطلق و افراطی ابراز می شوند.
مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع همبستگی است که در آن روابط میان متغیرهای ارزش های اخلاقی و تحربیات بهینه و نگرش های ناکارآمد با بهزیستی با استفاده از معادلات ساختاری بررسی شد. جامعه آماری شامل همه کارمندان شهرداری ورامین در سال 1398 بودند. تعداد این کارمندان 124 نفر می باشد. روش کار به این صورت بود که پس از صحبت با کارمندان و بیان اهداف پژوهش، از ایشان سوالاتی در مورد اختلالات روانی مانند سابقه بستری شدن، مصرف مواد و تشخیص هر یک از بیماری های روانی از سوی روانپزشکان و روانشناسان پرسیده شد. پس از انجام غربالگری های لازم، تعداد 115 نفر به عنوان افراد نمونه با روش دواطلبانه انتخاب شدند. همچنین به وسیله نرم افزار spss  و lisrel به بررسی روابط بین متغیرها پرداخته شد.
نتایج نشان داد که تجربیات بهینه و ارزش های اخلاقی بر بهزیستی تاثیر دارد. همچنین نگرش‎های نا کارآمد بر بهزیستی تاثیر دارد. از سوی دیگر تجربیات بهینه و ارزش های اخلاقی بر نگرش‎های نا کارآمد موثر می‎باشد.
می‎توان چنین نتیجه گرفت که  افراد در بزرگسالی با موقعیت هایی روبه رو می شوند که ممکن است سبب فعال شدن نگرش های ناکارآمد اولیه شود. در این حالت فرد خاطرات هیجان انگیزی را از دوران کودکی تجربه می کنند. این نگرش های ناکارآمد شامل باورهای غیرمنطقی است که فرد نسبت به خود، دنیای پیرامون و آینده دارد و زمینه ساز بیماری های روانی در افراد می شود. این نگرش های منفی سبب بدبینی و پایین آمدن سطح بهزیستی می شوند.