احساس ناامنی در تجربه زیسته زنان حاشیه نشین شهری (مطالعه موردی سکونت گاه های حاشیه ای جنوب شهرستان شهریار)
احساس ناامنی امری نسبی است و برحسب زیست جهان اجتماعی کنشگران و تجربه زیسته آنها متفاوت است. هدف این پژوهش واکاوی معنا، تجارب زیسته، زمینه ها، علل و پیامدهای احساس ناامنی زنان حاشیه نشین شهری است که بدین منظور با بهره گیری از روش شناسی کیفی، متد نظریه مبنایی، ابزار مصاحبه نیمه ساخت و روش نمونه گیری هدفمند با 33 نفر از زنان شهرک محمد آباد واقع در جنوب شهرستان شهریار مصاحبه به عمل آمد. داده های گرداوری شده پس از مراحل کدگذاری به جهت تفسیر معنا و تعیین شرایط علی، زمینه ها و پیامدهای احساس ناامنی زنان، مقوله بندی و تحلیل شد. نتایج پژوهش بیانگر آن است که 4 نوع احساس ناامنی (جانی، روانی، منزلتی و اخلاقی) در تجربه زیسته زنان حاشیه نشین شهری وجود دارد. همچنین اختلال در شخصیت، اختلال توزیعی، اختلال نمادی به عنوان شرایط علی، عدم خوانایی فضا و شیء وارگی بدن زنانه به عنوان زمینه ها و فرسایش (ارتباطی و اجتماعی) به عنوان پیامد احساس ناامنی زنان حاشیه نشین شهری کشف گردید.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.