تاثیر عصاره جلبک دریایی بر شاخص های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی ریحان (.Ocimum basilicum L) در شرایط تنش کم آبی

تنش خشکی یکی از مهم ترین عوامل محدودکننده عملکرد گیاهان در مناطق خشک و نیمه خشک است. کود جلبک دریایی به عنوان یکی از کودهای زیستی از طریق تسریع جوانه زنی، گسترش بیشتر ریشه و جذب عناصر غذایی سبب افزایش توان و مقاومت گیاهان در برابر تنش های غیرزیستی می شود. این پژوهش به منظور بررسی تاثیر عصاره جلبک دریایی بر ویژگی های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی گیاه ریحان، توده بومی شهرری، تحت شرایط تنش خشکی، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی، در سه تکرار انجام شد. فاکتورهای مورد آزمایش شامل تنش خشکی (شاهد (آبیاری کامل) و قطع کامل آبیاری در مرحله شروع رشد زایشی و در 50% گل دهی) و محلول پاشی غلظت های مختلف عصاره جلبک دریایی (صفر، 0/5، 1 و 2 گرم در لیتر) بود. در تیمار شاهد، محلول پاشی برگی با آب مقطر بود. نتایج نشان داد که با افزایش شدت تنش خشکی، صفات مورفولوژیک شامل تعداد انشعابات جانبی، وزن تازه و خشک تک بوته، تعداد برگ، سطح برگ، وزن خشک ریشه و صفات بیوشیمیایی شامل کلروفیل a، کلروفیل  b، کلروفیل کل، کاروتنویید و محتوای نسبی آب برگ کاهش یافت و میزان نشت الکترولیت و محتوای پرولین برگ افزایش یافت. محلول پاشی با غلظت 2 گرم در لیتر عصاره جلبک دریایی به طور معنی داری در سطح احتمال 1% باعث کاهش آثار تنش خشکی بر ریحان شد. به طور کلی، نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد عصاره جلبک دریایی، با افزایش میزان پرولین، ایجاد تنظیم اسمزی، کاهش تجزیه کلروفیل و کاهش نشت غشاء، سبب بهبود رشد ریحان در شرایط تنش خشکی شد.