مقایسه تاثیر تمرین استقامتی و مصرف متیل فنیدیت بر تغییرات آسیب‎های بافت کلیه موش‎های صحرائی نر ویستار دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی

مقدمه مبانی نظری به نقش تمرینات استقامتی و سازگاری با تمرینات هوازی در کاهش قابل توجه فشار اکسایشی کلیوی اشاره دارد؛ بنابراین، هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر تمرین استقامتی و مصرف متیل فنیدیت بر تغییرات آسیب شناسی بافت کلیه موش‎های صحرایی نر ویستار دارای اختلال نقص توجه/ بیش فعالی بود. روش کار روش تحقیق آزمایشگاهی بود. آزمودنی ها تحقیق در ابتدا شامل 40 سر موش صحرایی نژاد ویستار با دامنه سنی 4 تا 6 هفته بودند که به دو گروه کنترل 7 سر و گروه تزریق L-NAME 33 سر به طور تصادفی ساده تقسیم شدند؛ گروه تزریق L-NAME در سن 8 تا 12 هفتگی به یک گروه 5 تایی نمونه برداری خونی و 4 گروه 7 تایی شامل گروه اختلال نقص توجه/ بیش فعالی ، گروه اختلال نقص توجه/ بیش فعالی + تمرین استقامتی، گروه اختلال نقص توجه/ بیش فعالی + مصرف متیل فنیدیت، گروه اختلال نقص توجه/ بیش فعالی + تمرین استقامتی+ مصرف متیل فنیدیت تقسیم شدند. از آزمون Open Field جهت تشخیص بیش فعالی، از تردمیل 5 بانده جهت تمرینات استقامتی استفاده شد. از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و ویلکاکسون جهت تجزیه و تحلیل داه ها استفاده شد. از نرم افزار SPSS نسخه 24 جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج  نتایج تحقیق نشان داد که گروه تمرینات استقامتی نسبت به گروه اختلال نقص توجه/ بیش فعالی دارای بافت نرمال و فاقد بی نظمی یا ازهمگسیختگی می باشد. گلومرول ها گرچه دارای تعداد و فواصل منظم و مناسبی می باشند اما تعداد اندکی از آنها دارای کوچک شدگی و اندازه غیر طبیعی شده اند. کپسول بومن و فضای ادراری دارای مشخصات طبیعی بود. نتیجه گیری  به نظر می رسد که تمرینات استقامتی می تواند جایگزین مصرف متیل فنیدیت در  ارتباط با تغییرات ساختاری بافت کلیه در  موش‎های صحرایی نر ویستار دارای اختلال نقص توجه/ بیش فعالی باشد.