ویژگی های مطلوب مدرس دانشگاهی از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان

آموزش گر اساسی ترین عامل برای ایجاد موفقیت مطلوب در تحقق هدف های آموزشی است. به یقین شناخت ویژگی های مدرس نمونه و عمل کردن مدرسان به آنها، کیفیت آموزش را رشد خواهد داد. از این رو این بررسی با هدف تعیین ویژگی های مطلوب مدرس دانشگاهی از دیدگاه دانشجویان دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان انجام شد. این پژوهش، کاربردی است که به روش میدانی انجام شد. جامعه آماری شامل 280 تن از دانشجویان بود، حجم نمونه آماری با استفاده از جدول کرجسی و مورگان 162 تن تعیین شد که به شیوه نمونه گیری طبقه ای با انتساب متناسب انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه ی محقق ساخته بود که روایی آن توسط گروهی از اعضای هیات علمی گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تایید شد و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب آلفا ترتیبی 93/0 تعیین شد. بر مبنای اولویت بندی گویه ها، مهم ترین ویژگی های مطلوب یک مدرس دانشگاهی از نظر دانشجویان به ترتیب: رعایت پیوستگی مطالب تدریس شده، مرتبط بودن رشته تحصیلی مدرس با واحد درسی و فراهم سازی جو روحی- روانی مناسب و محیط دوستانه درکلاس درس بوده، هم چنین رتبه دانشگاهی مدرسان و توجه مدرس به حضور منظم دانشجویان در کلاس کم ترین اولویت را به خود اختصاص دادند. بنا بر یافته های تحلیل عاملی، ویژگی های مزبور در قالب پنج عامل مهارت های ارتباطی، روش تدریس، دانش پژوهی، شخصیت ظاهری و فردی و ارزشیابی دسته بندی شدند که در مجموع 97/54 درصد از کل تغییر واریانس متغیرها را تبیین کردند. در بخش توافق سنجی، یافته های آزمون من ویتنی برای مقایسه دیدگاه پاسخگویان بین متغیرهای سن، معدل، دوره ی تحصیلی و وضعیت تاهل، با حیطه های پنج گانه تفاوت معناداری نشان نداد. به عبارتی مهارت های مورد بررسی تحت تاثیر این ویژگی های دانشجویان نبوده اند. بر مبنای آزمون کروسکال والیس مشخص شد بین متغیر مقطع تحصیلی و وضعیت سکونت دانشجو با مهارت های پنج گانه مدرسان تفاوت معنادار وجود ندارد. نتایج آزمون کروسکال والیس هم چنین نشان داد بین متغیر نوع دانشکده با توانایی مدرس در برقراری ارتباط تفاوت معنا داری وجود ندارد. به عبارتی دانشجویان در موارد یاد شده توافق نظر داشتند. بنا بر نتایج موارد یاد شده باید در جذب و تامین نیروی انسانی برای آموزش دانشجویان در دانشگاه ها مد نظر مسیولان قرار گیرد. اولویت دادن به حیطه توانایی برقراری ارتباط و روش تدریس، بیانگر اهمیتی است که دانشجویان برای دریافت آموزش مناسب و با کیفیت، قدرت مدرسان در ایجاد ارتباط مناسب و انتخاب روش های تدریس صحیح در دانشگاه را به عنوان پیش زمینه آموزش می دانستند.