تاثیر فعالیت بدنی بر افسردگی سالمندان با تاکید بر نقش میانجی سرمایه اجتماعی

هدف از پژوهش حاضر سنجش تاثیر فعالیت بدنی بر میزان افسردگی سالمندان با نقش میانجی سرمایه اجتماعی بود. این پژوهش از نظر هدف از پژوهش های کاربردی محسوب می شود و از حیث شیوه گردآوری داده ها پژوهشی توصیفی همبستگی مبتنی بر معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش همه سالمندان بالای 55 سال شهر قم بودند که در فعالیت بدنی و ورزش مشارکت مستمر داشتند. نمونه آماری پژوهش شامل 203 نفر بود که به صورت هدفمند انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها از پرسشنامه میزان مشارکت در فعالیت بدنی کریمیان (1396)، سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال (1998)، و افسردگی بک (1972) استفاده شد. روایی پرسشنامه ها با نظرخواهی از 12 استاد مدیریت ورزشی تایید شد و پایایی آن در یک مطالعه مقدماتی از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب 83/0 و 87/0 و 79/0 به دست آمد. یافته‏ های تحقیق از طریق روش معادلات ساختاری نشان دادند فعالیت بدنی با میانجی‏ گری سرمایه اجتماعی بر افسردگی سالمندان تاثیر منفی و معنادار می گذارد. در نتیجه سرمایه اجتماعی با افزایش روابط اجتماعی، حمایت اجتماعی، و اعتماد که از طریق شرکت در فعالیت‏های ورزشی به دست می‏آید بر کاهش میزان افسردگی سالمندان اثرگذار است.