اثر متیل فنیدات خوراکی بر فعالیت های شبه صرع تجربی در موش صحرایی نر

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر تحریکی و حفاظتی متیل فنیدات بر فعالیت های شبه صرع تجربی القا شده توسط تزریق داخل صفاقی پنتیلن تترازول در موش صحرایی نر بالغ بود.

در این مطالعه از 15 سر موش صحرایی نر بالغ 200 تا 250 گرمی، در قالب یک گروه کنترل (پنج سر) که نرمالین سالین دریافت کردند و دو گروه درمان که گروه اول (پنج سر) متیل فنیدات را با دز 2/5 میلی گرم بر کیلوگرم و گروه دوم (پنج سر) با دز پنج میلی گرم بر کیلوگرم به صورت گاواژ دریافت کردند استفاده شد. به این صورت که بعد از بیهوشی با ترکیب کتامین زایلازین و جراحی ناحیه جمجمه حیوان، الکترود ثبت در داخل جمجمه در لایه استریاتوم ناحیه CA1 هیپوکامپ قرار داده شد و فعالیت های صرعی با استفاده از تزریق داخل صفاقی پنتیلن تترازول ایجاد شد و فعالیت های صرعی ایجاد شده از لحاظ تعداد اسپایک ها در واحد زمان و دامنه آن ها توسط نرم افزار eTrace ارزیابی شدند.

این تحقیق در کمیته اخلاق پژوهش دانشکده دامپزشکی دانشگاه تبریز با کد FVMT.REC.1397.67 تصویب شده است. 

نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می دهد که متیل فنیدات خوراکی با دز 5/2 و 5 میلی گرم بر کیلوگرم تعداد پتانسیل عمل نیزه ای را در مقایسه با گروه کنترل (330 اسپایک) به ترتیب به 576 و 613 افزایش می دهد که از نظر آماری معنی دار نیست و دامنه فعالیت های صرعی ناشی از پنتیلن تترازول به دنبال استفاده از متیل فنیدات 5/2 و پنج میلی گرم بر کیلوگرم در مقایسه با گروه کنترل (1051) به 1254 و 1085 می رسند که از لحاظ آماری این تغییرات هم معنی دار نیستند.

دز های مورد استفاده از متیل فنیدات در این مطالعه باعث تشدید فعالیت های تشنجی می شوند؛ بنابراین استفاده از این دارو در افرادی که پیش زمینه ابتلا به تشنج دارند و یا به نوعی از این بیماری رنج می برند باید با احتیاط باشد و ارزیابی اثرات استفاده آن در این بیماران نیاز به مطالعات بیشتری دارد.