نقش مدیریت استعدادیابی در ورزش‎های رزمی

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی نقش مدیریت استعدادیابی در ورزش های رزمی است. بدین منظور 200 نفر از افراد دارای سابقه مدیریت در فدراسیون ورزش های رزمی، مربیان گروه های ملی و قهرمانان جهانی و آسیایی (خانم ها و آقایان از سال 1384 تا 1393) و خبرگان و متخصصان آشنا به مسایل مدیریت استعدادیابی ورزش (142 مرد و 58 زن) با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. همچنین از پرسشنامه های محقق ساخته و دارای پایایی و روایی مناسب استفاده شد. در بخش آمار استنباطی برای تجزیه وتحلیل یافته ها از روش آماری تحلیل عاملی به منظور استخراج عامل ها و مولفه های مربوطه و از ضریب آلفای کرونباخ برای محاسبه پایایی درونی پرسشنامه ها استفاده شد که جهت معناداری آلفا سطح 0/05 در نظر گرفته شد.
 نتایج نشان داد تمام رابطه های علی معنادار نبودند و مولفه های عوامل فرهنگی با ترک نکردن سازمان غیرمعنادار بودند. ریشه خطای میانگین مجذورات تقریب مدل ارایه شده برابر 09/09 گزارش شد. میزان مولفه های GFI و AGFI، NFI و CFI در مدل تحت بررسی به ترتیب برابر 0/9، 0/87، 0/83 و 0/85 به دست آمد.
 با توجه به شاخص ها و خروجی های نرم افزار لیزرل می توان گفت که داده ها نسبتا با مدل منطبق اند و شاخص های ارایه شده نشان می دهند که در مجموع مدل ارایه شده از برازش مناسبی برخوردار است.