شیوع سندرم متابولیک در چهار فنوتیپ از PCOS و ارتباط آن با اجزای آندروژنی در میان زنان ایرانی

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) خطر سندرم متابولیک (MetS) را افزایش می دهد. مقاومت به انسولین (IR) نقش مهمی در پاتوفیزیولوژی PCOS و MetS دارد.

این مطالعه به منظور مقایسه شیوع MetS در بین فنوتیپ های مختلف PCOS و ارتباط آن با اجزای آندروژنی انجام شد.

182 شرکت کننده واجد شرایط از پنج گروه برای این مطالعه مقایسه ای با روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. سپس آنها با توجه به معیارهای روتردام به پنج گروه تقسیم شدند: (41n=) H+P+O، (33n=)H+P ، (40n=)O+P ، (37n=) H+O و گروه کنترل (بدون PCOS) (31n=) .MetS براساس معیارهای NCEPATPIII اندازه گیری شد. اجزای آندروژنی شامل توتال تستوسترون (TT)، شاخص آزاد اندروژن (FAI) و گلوبولین متصل شونده به هور‌مو‌ن جنسی (SHBG) است.

اختلاف معنی داری بین گروه های مطالعه به لحاظ شیوعMetS مشاهده شد (01/0 =p). در فنوتیپ H+P+O اختلاف معنی داری بین TG و TT و ارتباط معنی داری منفی بین SBP و DBP با SHBG وجود داشت. در فنوتیپ O+P، WC به طور معکوس با SHBG مرتبط بود. در فنوتیپ H+O، FBS و TG به طور مثبت با FAI ارتباط داشت، اما HDL به طور معکوس با FAI مرتبط بود. علاوه بر این، WC و DBP با TT در فنوتیپ H+O رابطه مثبتی داشتند. ارتباط معنی داری بین پارامترهای MetS و اجزای آندروژنیک در سایر افراد PCOS (فنوتیپ H+P) و در گروه کنترل مشاهده نشد. TT در گروه PCOS مبتلا به MetS به طور معنی داری بالاتر بود (04/0 =p).

براساس نتایج تحقیق، مولفه های هیپراندروژنیک پیشگویی کننده های قوی اختلالات متابولیک هستند. بنابراین، ما پیشنهاد می کنیم که غربالگری MetS به منظور پیشگیری از MetS و عوارض مرتبط با آن در زنان مبتلا به PCOS مورد نیاز است.