تدوین چارچوبی برای کارآفرینی شهری در ایران

تقویت کارآفرینی و ایجاد بستر مناسب برای توسعه آن یکی از ابزارهای پیشرفت اقتصادی کشورهای در حال توسعه است. شهرها به عنوان عناصر اصلی تشکیل یک کشور از این تاثیر بی بهره نیستند. هدف این پژوهش تدوین چارچوبی برای استقرار کارآفرینی شهری در ایران است.

روش شناسی:

 این پژوهش از نظر هدف، اکتشافی است و در آن از روش کیفی داده بنیاد استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل خبرگانی بود که در حوزه کارآفرینی و مدیریت شهری دارای دانش کافی بودند. برای گردآوری داده ها از ابزار مصاحبه نیمه ساخت یافته استفاده شد. تحلیل متن مصاحبه ها به کمک نرم افزار Atlas ti انجام شد. ابعاد سنجش کارآفرینی شهری (نگرش کارآفرینانه، توانایی کارآفرینانه، آرمان کارآفرینانه، اقدام کارآفرینانه) به عنوان مقوله محوری مشخص شد و چارچوب نهایی تدوین شد.

یافته ها:

 بر اساس تحلیل داده ها، نگرش کارآفرینانه، توانایی کارآفرینانه، آرمان کارآفرینانه، اقدام کارآفرینانه به عنوان مقوله محوری، شهر خلاق، خط مشی شکوفایی شهری، زیست بوم کارآفرینی شهری و شرایط تولید/خدمات کارآفرینانه به عنوان عوامل علی، انعطاف پذیری شهری، تراکم شهری، و عدم اطمینان محیطی به عنوان عوامل زمینه ای، تعاملات شهری و رقابت شهری به عنوان عوامل میانجی، کیفیت زندگی شهروندان، رضایت عمومی شهروندان، تعمیق سرمایه اجتماعی و شکل گیری آرمان شهرها به عنوان پیامدها شناسایی شدند.

نتیجه گیری:

 کارآفرینی شهری از طریق شناسایی، ارزیابی و بهره برداری از فرصت های شهری موجب توسعه کارآفرینی، حل معضلات شهری، ترمیم ساختارهای شهری و رشد و شکوفایی کسب وکارهای کوچک و متوسط و ارتقای مطلوبیت زندگی شهر خواهد شد.