تحلیل چند سطحی تاثیر رهبری تحول آفرین بر جو نوآورانه و رفتار نوآورانه کارکنان با نقش تعدیل گر خودکارآمدی خلاق

نوآوری نیازمند احساس خدشه ناپذیر خودکارآمدی برای پافشاری بر کنجکاوی های خلاقانه است. با توجه به تاثیر رهبری و جو سازمانی بر نوآوری، این پژوهش با هدف بررسی تاثیر رهبری تحول آفرین بر جو و رفتار نوآورانه کارکنان انجام شد. 

روش شناسی: 

پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش، پژوهشی توصیفی - پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل 40 مدیر و 250 کارمند اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران بود که از طریق فرمول کوکران تعداد 20 مدیر و 151 کارمند به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد جایسیول و دهار (2015) استفاده شد که پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ و شاخص سی آر و روایی آن با روش روایی محتوا، همگرا و واگرا تایید شد. داده ها به کمک نرم افزارهای اسمارت پی. ال. اس و تحلیل خطی سلسله مراتبی تحلیل شدند.

 یافته ها: 

تحلیل داده ها نشان داد که رهبری تحول آفرین بر جو نوآوری، جو نوآوری بر رفتار نوآورانه کارکنان و رهبری تحول آفرین بر رفتار نوآورانه کارکنان تاثیر دارد. همچنین تاثیر تعدیل گر خودکارآمدی خلاق بر رابطه جو نوآوری و رفتار نوآورانه کارکنان معنادار نبود. به علاوه، اثر متغیر میانجی جو نوآوری با استفاده از آزمون سوبل و شدت آن با ضریب وی.ای.اف سنجیده شد. 

نتیجه گیری:

مدیران باید از طریق القای حس افتخار، اعتقاد و احترام به کارکنان، تعریف ماموریت مشخص، ارایه الگوی مناسب در کنار ارتقای فرهنگ خطرپذیری، تاکید بر احساسات کارکنان و توجه به خواست و نیاز آن ها موجب افزایش رفتار نوآورانه شوند.