شناسایی ابعاد و مولفه های نوآوری اجتماعی در ایران

به باور بسیاری از صاحب نظران، در شرایطی که جوامع با مسایل و چالش های کلیدی اجتماعی مواجه اند، نوآوری اجتماعی می تواند با درگیر نمودن همه افراد، راه حل هایی نوآورانه برای پاسخ به آن ها ارایه دهد، بر این اساس، این موضوع به عنوان پارادایمی جدید پذیرفته شده است. بر این اساس، هدف این پژوهش شناسایی و رتبه بندی ابعاد و مولفه های کلان الگوی راهبردی نوآوری اجتماعی در جمهوری اسلامی ایران است .

روش شناسی: 

پژوهش حاضر بر اساس هدف کاربردی و روش آن از نوع پیمایشی است. شیوه جمع آوری اطلاعات، آمیزه ای از روش های کتابخانه ای، میدانی و پیمایشی است. به منظور دستیابی به ابعاد الگو، تحلیل محتوای کیفی بیش از یک صد تعریف، مقالات، کتب و گزارش های معتبر و نیز تجارب کشورها، بنیادها و موسسات پیشرو و نیز مصاحبه های مفصل با خبرگان انجام گردید. روایی محتوایی پرسشنامه، توسط 15 نفر از خبرگان تایید شد. با توجه به محدود و البته ناشناخته بودن، این خبرگان به روش نمونه گیری هدفمند، همگون، ناهمگون و به صورت گلوله برفی انتخاب شدند. تحلیل عاملی ابعاد و مولفه ها با گردآوری داده ها از114 نفر و استفاده از نرم افزارهای SPSS و Smart PLS انجام شد.

 یافته ها: 

حکمرانی، فضای اجتماعی، محتوا، مبانی ارزشی، خط مشی و سیاست گذاری، فرآیند، منابع، ساختارها و نهادها به عنوان هشت بعد الگو به همراه 28 مولفه آنها شناسایی شدند که معنادار بودن همگی آنها در سطح اطمینان 95% تایید شدند. ضمن آنکه مقدار برازش کلی مدل معادل 693/0 حاصل شد. 

نتیجه گیری: 

این پژوهش، ضمن کمک به توسعه ادبیات نوآوری اجتماعی می تواند برای جامعه علمی و اجرایی کشور مفید و قابل بهره برداری باشد.