بررسی رمان سمفونی مردگان از منظر نظریه روایت شناسی گریماس

مساله اساسی این مقاله، تحلیل روابط و مناسبات شخصیت ها در سمفونی مردگان عباس معروفی است. در این مقاله، از الگوی کنش گر گریماس بهره برده شده است. شش نقش اصلی یا به تعبیر گریماس، کنش گر، در این روایت بازیابی شده که عبارتند از: فرستنده، پذیرنده، فاعل، هدف، یاری گر و بازدارنده. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق، در سمفونی مردگان، فرستنده علاقه است که یک مفهوم انتزاعی است؛ نه یک شخصیت عینی. پذیرنده: آیدین، فاعل: آیدین، هدف: دست یافتن به هنر و شاعری، یاری گر: مادر، معلم آیدین، سورمه و خانواده میرزاییان، و عموی آیدین؛ کنش گر بازدارنده: پدر آیدین و سپس برادرش و ایاز پاسبان هستند. نتیجه این پژوهش نشان می دهد که مدل گریماس در تحلیل شخصیت های سمفونی مردگان عباس معروفی بسیار مفید و کارآمد است. بر اساس این الگو، خواننده با ذهنیتی روشن می تواند روابط و مناسبات شخصیت ها را پیگیری کند و برخی از ویژگی هایی را که گریماس برای حکایت های فولکلوری بر می شمارد، در این داستان می توان دید؛ از جمله اینکه قهرمان هم فاعل و هم، پذیرنده است.