بهبود شاخص های جوانه زنی و بنیه بذرکنجد (.Sesamum indicum L) تحت تنش خشکی با غنی سازی بذر با روی و بور

تنش خشکی روی گیاه مادری می‏تواند سبب کاهش خصوصیات جوانه زنی بذرهای حاصل ‎شود و استفاده از عناصر کم‏مصرف اثرات سو تنش را کاهش داده و سبب تولید بذرهای با قابلیت جوانه زنی بهتر می‏گردد. این پژوهش در قالب 2 آزمایش در سال 1393 در آزمایشگاه بذر دانشگاه یاسوج اجرا شد. در آزمایش اول بذرهای کنجد رقم داراب 1، بدست آمده از آزمایش مزرعه ای شامل سطوح آبیاری پس از 75، 110 و 145 میلی متر تبخیر از تشت تبخیر و محلول پاشی سولفات روی 3000 پی پی ام، اسید بوریک 2000 پی پی ام، ترکیب سولفات روی + اسید بوریک و شاهد (بدون محلول‏پاشی) در دمای 30 درجه سلسیوس، مورد آزمون جوانه زنی قرار گرفتند. در آزمایش دوم اعمال تنش خشکی با پلی اتیلن گلایکول 6000 در 3 سطح شامل پتانسیل اسمزی صفر، 2/0- و 4/0- مگاپاسکال و خیساندن بذرها با آب مقطر، محلول های سولفات روی 3/0 درصد، اسید بوریک 3/0 درصد، سولفات روی+ اسید بوریک و بذرهای غنی شده شامل بذر با مقدار روی 159 پی ‏پی ‏ام (روی بالا)، بذر با مقدار بور 3/15 پی‏پی‏ام (بور بالا) و بذر با مقدار 5/139 و 14 پی‏پی‏ام (ترکیب روی و بور بالا) و بذر خشک بدون پیش تیمار بود. نتایج آزمایش اول نشان داد که با تاخیر در آبیاری، محلول پاشی عناصر ک روی، بور و ترکیب روی با بور سبب افزایش صفات جوانه زنی شدند. در آزمایش دوم هر چند تیمارهای خیساندن بذر با محلول های روی و بور، موجب کاهش صفات جوانه زنی شد، اما تیمارهای بذر محتوی روی و بور بالا، تاثیر بسزایی بر افزایش بنیه ی بذر و فعالیت آنزیم های پاداکساینده در برابر تنش خشکی داشت.