راهبردهای مطلوب توسعه ظرفیتی در روستاهای شهرستان مرزی صالح آباد

یکی از ارکان اساسی پیشرفت هر سرزمینی بالاخص جوامع روستایی، توجه به الگوی توسعه ظرفیتی مناطق مرزی و نحوه مدیریت آن است که زمینه ساز تفکر توسعه از درون می باشد. پژوهش حاضر در پی شناسایی راهبردهای مناسب مدیریتی، جهت افزایش توسعه ظرفیتی در روستاهای مرزی شهرستان صالح آباد واقع در استان خراسان رضوی است. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی بوده است. جامعه آماری 243 نفر از خبرگان محلی (دهیاران، اعضای شوراهای اسلامی) در 81 روستای بالای 20 خانوار تکمیل می باشد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از ماتریس های تحلیلی SWOT-QSPM صورت پذیرفت. واحد تحلیل خبرگان روستایی آشنا به محیط داخلی و خارجی (دهیاران/اعضای شوراهای اسلامی) در ارتباط با موضوع تحقیق بوده است. بر اساس یافته ها 11 نقطه قوت و فرصت به عنوان مزیت و 20 نقطه ضعف و تهدید به عنوان محدودیت و تنگناهای پیش روی توسعه ظرفیتی در نواحی روستایی شهرستان صالح آباد شناسایی گردید. با توجه به امتیاز نهایی به دست آمده در ماتریس ارزیابی عوامل داخلی (IFE) 19/2 و در ماتریس ارزیابی عوامل خارجی (EFE) 43/2، استراتژی های مطلوب توسعه ظرفیتی در روستاهای مرزی شهرستان صالح آباد از نوع استراتژی های «تدافعی» هستند. نتایج حاصل از تهیه ماتریس راهبردهای کمی استراتژیک نشان داد راهبرد «تلاش متولیان جهت ایجاد محیطی توانا ساز از طرق مختلف» به عنوان اولین و مهم ترین راهبرد با امتیاز 60/2 مطرح است. شایان توجه است که در ادبیات توسعه همواره، توسعه ظرفیتی همراه با توانمندسازی افراد و سازمان های پایه ای و محلی موردتوجه قرار می گیرد.