تاثیر تلقیح بذر با باکتری های آزادزی تثبیت کننده نیتروژن و زمان محلول پاشی کود نیتروژنه بر مشارکت ذخایر ساقه در عملکرد دانه، سرعت و طول دوره موثر پر شدن دانه تریتیکاله

به منظور بررسی تاثیر کاربرد باکتری های آزاد زی تثبیت کننده نیتروژن و زمان محلول پاشی کود نیتروژنه بر میزان مشارکت ذخایر ساقه در عملکرد دانه، سرعت و طول دوره پر شدن دانه تریتیکاله، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1391 انجام گردید. تیمار ها شامل زمان محلول پاشی کود نیتروژنه در چهار سطح (عدم محلول پاشی، محلول پاشی در زمان چکمه پوش، ظهور سنبله و دوره پرشدن دانه) و تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد در چهار سطح (عدم تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد، تلقیح بذر با ازتوباکتر کروکوکوم استرین 5، آزوسپریلوم لیپوفروم استرین OF و سودوموناس پوتیدا استرین 9) بود. نتایج نشان داد عملکرد و اجزای عملکرد دانه، سرعت و طول دوره موثر پرشدن دانه به طور معنی داری تحت تاثیر تلقیح بذر با باکتری های آزادزی تثبیت کننده و محلول پاشی کود نیتروژنه قرار گرفت. حداکثر وزن دانه (0/054 گرم) و طول دوره موثر پرشدن دانه (34/17 روز) از محلول پاشی در زمان چکمه پوش در تلقیح بذر با ازتوباکتر بدست آمد. بیشترین مشارکت ذخایر ساقه در عملکرد دانه (30/63 درصد) در حالت عدم تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد و عدم محلول پاشی کود نیتروژنه و کمترین آن (8/12 و 8/13 درصد) از محلول پاشی در زمان چکمه پوش در تلقیح بذر با ازتوباکتر و محلول پاشی در مرحله ظهور سنبله در تلقیح بذر با ازتوباکتر بدست آمد. به نظر می رسد که به منظور افزایش عملکرد، سرعت و طول دوره موثر پرشدن دانه می توان پیشنهاد کرد که تلقیح بذر با ازتوباکتر و محلول پاشی با کود نیتروژنه در زمان چکمه پوش به کار برده شود.