شگردهای بیانی غزلیات سیمیمن بهبهانی
سیمین بهبهانی یکی از بزرگترین غزلسرایان معاصر ایران زمین است که نگاه نوی او به غزل، لطافت طبع، تعابیر و ترکیبات تازه به همراه صورت های خیالی بکر و بدیع، باعث شده که گاهی گوی سبقت از «شهریاران و امیران غزل» برباید. سیمین در غزل به چنان جایگاهی دست یافته که هرگونه بررسی غزل معاصر بدون اشاره به سبک غزلیات وی ناقص و نارسا خواهد بود. در این پژوهش ضمن اشاره ی مختصر به تاریخچه ی غزل معاصر و جایگاه سیمین درآن، شگردها و تکنیکهای بیانی او در غزلیات – به خصوص در دفترهای آخرینش که در آنها از غزلیات عاشقانه ی صرف فاصله گرفته و به زبان پخته تری دست یافته- مورد بررسی قرار می گیرد و نشان داده می شود که او در زنجیره ی کلام خود چگونه از انواع تشبیهات، استعارات، کنایات، تلمیحات و. .. برای القای افکار و عواطف خود بهره گرفته است. از سویی دیگر بیان شده که این شگردها چه مایه به بافت شعری او انسجام و استحکام بخشیده و تا چه حد در رسیدن او به سبکی خاص و مستقل موثر بوده است.
سیمین بهبهانی ، غزل ، شگردهای بیانی ، صورت های خیالی ، ترکیبات بدیع ، سبک
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.