شهریار و رویکرد نوستالژیک با تکیه بر منظومه «حیدربابایه سلام»

نوستالژی یکی از مباحث مطرح در نقد روان شناسی است که در فارسی به حسرت سروده یا دل تنگی بازگردانی شده است. حسرت گذشته های شیرین و تقابل زمان حال با گذشته، نوستالژی نامیده می شود. غم غربت و دوری از وطن، یادکرد مرگ، حسرت دوران کودکی و جوانی، جدایی معشوق، یاد دوران باشکوه تاریخ، باستان گرایی و آرزومندی آرمان شهر از مولفه های آن به شمار می روند. محمدحسین بهجت تبریزی(شهریار) اشکال و ابعادی از دردمندی، حسرت و دل تنگی را در منظومه ی «حیدربابایه سلام» به نمایش گذاشته است. این مقاله در رویکرد نوستالژیک وی به یاد دوران باشکوه گذشته، از دست دادن عزیزان، مرگ و خاطرات کودکی و جوانی تاملی نموده و در صدد برآمده تجلیات هریک را در این منظومه تبیین سازد.