ارزیابی واکنش های پایداری سیستم های روستایی به مخاطرات خشکسالی با رویکرد تشدید فرایندهای بادی (روستاهای منطقه کاشان و آران و بیدگل)

یکی از راهبردهای پایدارسازی محیط، ارزیابی محیط های انسانی آسیب پذیر در برابر انواع مخاطرات محیطی است. در این تحقیق به منظور بررسی حد تاثیر خشکسالی های اقلیمی بر تشدید جابه جایی تپه های ماسه ای در بند ریگ کاشان ابتدا با استفاده از شاخص های خشکسالی (SPI ،PNPI، RIA و Z score) به پایش خشکسالی منطقه در یک دوره 30 ساله پرداخته شد و در مرحله بعد با بررسی میزان ارتباط آن با فراوانی توفان های ماسه از طریق تحلیل های آماری مشخص شد که همبستگی مثبتی بین وقوع خشکسالی های اقلیمی و مخاطرات ماسه های روان دیده می شود. در انتها به منظور ارزیابی پایداری سیستم های روستایی، واکنش های این مناطق در سطوح تعادل، آستانه های بحران، مخاطرات و بلایا در برابر توفان های ماسه ای حاصل از خشکسالی بررسی شد. نتایج مطالعه به کمک نقشه خطرپذیری هجوم توفان های ماسه ای، بیانگر سطوح مخاطرات در سیستم های روستایی منطقه تحقیق است (روستاهای آران و بیدگل در سطح مخاطرات و کاشان و ابوزیدآباد در سطح تعادل و آستانه بحران)؛ بنابراین می توان گفت این نتایج بهره گیری از دانش بومی به منظور رفتارشناسی تپه های ماسه ای و خشکسالی های شدید در برخی سال ها را آشکار کرده است.