تزریق سولپیراید، آنتاگونیست گیرنده D2 دوپامینی، به داخل هسته پاراونتریکولار هیپوتالاموس دریافت غذا در موش 24 ساعت محروم از غذا را کاهش می دهد

دوپامین درسیستم اعصاب مرکزی نقش مهمی درتعدیل دریافت غذا داشته وگیرنده های دوپامینی در سراسر هیپوتالاموس توزیع شده اند.در این میان رسپتور های D2 دوپامینی در هسته ی پاراونتریکولار هیپوتالاموس (PVN) بطور چشمگیری بیان شده اند. با توجه به نقش احتمالی این گیرنده ها در تعدیل دریافت غذا از سویی و امکان بالقوه استفاده از این گیرنده ها به عنوان اهداف فارماکولوژیک در معضل چاقی، هدف ازمطالعه حاضر بررسی اثر تزریق سولپیراید، آنتاگونیستD2  ، به داخلPVN و تاثیر آن در تعدیل دریافت غذا می باشد.

 کانول گذاری در PVN موشهای صحرایی نژاد ویستار)250-220 گرم(توسط جراحی استریوتکسی با مختصات 1/8-AP= ،0/4 =L،، 7DV =  میلی متر انجام شد. پس از هفت روز، سالین و سولپیراید (0/1، 0/3، 0/75، 1/5 و 3 میکروگرم)، آنتاگونیست گیرنده  D2، به داخل PVN تزریق شدند. در زمانهای 1 ، 2 و 3 ساعت پس از تزریق، مقدار غذای خورده شده ی حیوان اندازه گیری شد. همچنین فعالیت حرکتی حیوان متعاقب تزریق مغزی دوز 0/1 میکروگرم از سولپیراید با استفاده از دستگاه اتوویژن اندازه گیری شد.

 تزریق داخل هسته ای سولپیراید بطور وابسته به دوز و زمان باعث کاهش دریافت غذا گردید. دوز 0/1 و 0/3 با 0/001<p  ، دوز 0/75 با 0/01 < p و دوز 3 میکروگرم با 0/05< p  نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی دار داشتند. تزریق دوز 1/0 میکروگرم سولپیراید در PVN تاثیر معنی دار آماری بر فعالیت حرکتی نداشت.

 تحریک گیرنده های D2 دوپامینی داخلPVN دریافت غذا را افزایش می دهد. تزریق سولپیراید به داخل هسته یPVN با انسداد گیرنده های D2 دوپامینی موجود در این ناحیه موجب کاهش دریافت غذا می شود.