اثر مکمل یاری رزوراترول و تمرین هوازی بر تغییرات بافت قلب در موش های صحرایی مبتلا به انفارکتوس قلبی حاد

انفارکتوس قلبی وخیم ترین پیامد بیماری کرونری است. هدف از این پژوهش بررسی اثر مکمل یاری رزوراترول و تمرین هوازی بر تغییرات بافتی قلب در موش های صحرایی مبتلا به انفارکتوس قلبی حاد ناشی از ایزوپروترنول می باشد.

50 سر موش صحرایی نر با محدوده سنی 10-8 هفته ای و وزن 200-180 گرمی تهیه و سپس به طور کاملا تصادفی به پنج گروه 10 تایی گروه شاهد (CON)، ایزوپروترنول (ISO)، ایزوپروترنول + رزوراترول (ISO + RES)، ایزوپروترنول + تمرین (ISO + EXE) و ایزوپروترنول + رزوراترول + تمرین (ISO + RES + EXE) تقسیم شدند. تمرین هوازی هفته ای 5 جلسه دویدن روی نوارگردان با سرعت 22 متر/دقیقه به مدت 30 دقیقه و برای 8 هفته بود و گروه رزوراترول نیز به همان مدت و روزانه mg/kg 25 رزوراترول از طریق گاواژ دریافت کردند. پس از اتمام پروتکل، به غیر از گروه شاهد در بقیه گروه ها با تزریق ایزوپروترنول (دوز mg/kg/day 150) در دو روز متوالی انفارکتوس قلبی القا شد. 24 ساعت پس از آخرین تزریق، حیوانات بیهوش، الکتروکاردیوگرام (ECG) ثبت و سپس بافت قلبی جدا و تشریح گردید.

 موش های صحرایی گروه شاهد دارای الگوهای ECG طبیعی و بدون انحراف بودند. تزریق ایزوپروترنول در بقیه ی گروه ها باعث اختلال در الگوی   ECG شد. در گروه ISO اندازه انفارکتوس قلبی، میلوپراکسیداز (MPO) و آپوپتوزیس افزایش معنی دار و نیز میزان سوپراکسید دیسموتاز (SOD) کاهش معنی داری نسبت به گروه CON پیدا کرد) 0/001 (p <. پیش درمانی با رزوراترول و تمرین ورزشی مانع از کاهش SOD و افزایش اندازه انفارکتوس قلبی، MPO و آپوپتوزیس گردید که در گروه ترکیبی معنادارتر از سایر گروه ها بود) 0/01  < p .

 ترکیب رزوراترول و تمرین ورزشی از طریق کاهش تولید سوپراکسید، پراکسیدهای چربی و فعال سازی دفاع آنتی اکسیدانی از قلب در برابر تولید استرس اکسیداتیو  پس از ایسکمی محافظت می کند.