اثر متقابل سیستم نیتررژیک و سیکلواکسیژناز-2 بر سطح سرمی لپتین در درد نوروپاتی دیابتی در موش صحرائی نر

درد نوروپاتی دیابتی نوعی درد مزمن است که با حساسیت بیش از حد نسبت به محرک های غیر آسیب رسان (آلودینیا) و محرک های آسیب رسان (هایپرآلژزیا) مشخص می شود. مطالعات مختلف نشان می دهند، در نوروپاتی دیابتی نیتریک اکساید، پروستاگلاندین 2 E، سایتوکاین های پیش التهابی و آدیپوسایتوکاین ها مانند لپتین افزایش می یابند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آنزیم سیکلواکسیژناز-2 و سیستم نیتررژیک بر سطح سرمی لپتین در درد نوروپاتی دیابتی بوده است.

 دیابت در موش های بزرگ آزمایشگاهی با استفاده از استرپتوزوتوسین (mg/kg 60، داخل صفاقی) القاء شد. موشهای دیابتی با استفاده از داروهای سلکوکسیب mg/kg) 5)، ال-آرژینین  mg/kg) 50 (و  mg/kg)50) L-NAME به صورت جداگانه و ترکیب سلکوکسیب با ال -آرژینین و سلکوکسیب با L-NAME تحت درمان قرار گرفتند. سپس سطح سرمی لپتین 14 روز پس از القای دیابت مورد سنجش قرار گرفت.

 به غیر از گروه دریافت کننده ال- آرژینین در سایر گروه ها کاهش معنی داری در سطح سرمی لپتین نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (0/001>p). سطح سرمی لپتین در گروه دریافت کننده ال- آرژینین به طور معنی داری افزایش یافت.

مهار سیکلواکسیژناز- 2 سبب کاهش سطح لپتین شده که بخشی از این تاثیرات در ارتباط با سیستم نیتررژیک می باشد.