اثر حفاظتی وراپامیل بر اختلال حافظه و یادگیری ناشی از مت آمفتامین در موش صحرایی

مت آمفتامین یک محرک قدرتمند سیستم عصبی مرکزی است که عملکرد نوروترنسمیترهای خاصی در مغز را تقلید می کند. مت آمفتامین باعث آزادسازی دوپامین، سروتونین و افزایش سطح گلوتامات در مغز می شود. سوءمصرف مت آمفتامین می تواند باعث اختلال در عملکردهای شناختی و آسیب به سیستم عصبی گردد. وراپامیل مهارکننده کانال های کلسیمی حساس به ولتاژ نوع L است که تمایل بالایی جهت اتصال به زیرواحد α کانال کلسیمی دارد. از آن جا که کلسیم یک میانجی اصلی سمیت عصبی ناشی از مصرف مت آمفتامین است مهار کانال های کلسیمی و متعاقبا کاهش ورود کلسیم احتمالا می تواند از اثرات تخریبی مت آمفتامین بریادگیری و حافظه جلوگیری نماید.

 در این تحقیق از موشهای صحرایی نر در محدوده وزنی 220 تا 240 گرم استفاده شد. تزریق مزمن مت آمفتامین با  غلظت mg/kg 2 به مدت 5 روز پیاپی و به صورت داخل صفاقی انجام گرفت. پنجمین روز ، روز آموزش بود و تست به خاطر آوری 24 ساعت پس از آموزش صورت گرفت. وراپامیل هیدوکلراید باغلظتهای (mg/kg 10، 5، 2/5) به صورت حاد یک ساعت قبل از مرحله به خاطرآوری به روش داخل صفاقی تزریق گردید و در نهایت اثر وراپامیل بر تخریب حافظه القاء شده توسط تزریق مزمن مت آمفتامین بررسی گردید.

 نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که تزریق مت آمفتامین به شکل معناداری باعث تخریب یادگیری احترازی غیرفعال و حافظه گردید. تزریق وراپامیل با غلظت بالاترmg/kg  10 نیز باعث اختلال در یادگیری شد. از طرفی، تزریق وراپامیل پس از دریافت مت آمفتامین به شکل معناداری تخریب حافظه ایجاد شده ناشی از مت آمفتامین در موش های صحرایی را کاهش داد.

به نظر می رسد وراپامیل می تواند به عنوان یک ماده محافظت کننده نورونی در اختلال حافظه ایجاد شده توسط مت آمفتامین در نظر گرفته شود.