افزایش پاسخ بی دردی ناشی از ایمیپرامین با تحریک الکتریکی فراجلدی عصب در تست فرمالین

درد حاد و مزمن موجب ناتوانی جسمی و روحی در افراد می شود و اصلی ترین دلیل مراجعه به پزشک است. بنابراین روش های دارویی و غیردارویی زیادی برای درمان درد شناخته شده است. این مطالعه اثر تداخلی داروی ایمیپرامین با تحریک الکتریکی فراجلدی عصب (TENS(بر پاسخ درد التهابی ناشی از فرمالین را در موش های صحرایی نر نژاد ویستار بررسی می کند.

آزمایش ها بر روی 15 گروه رت نر نژاد ویستار در گروه های 6 تایی انجام شدند. ابتدا، داروی ایمیپرامین به صورت درون صفاقی تزریق شد و بعد از 15 دقیقه تزریق فرمالین به کف پای چپ رت صورت گرفت. در گروه های تداخلی، بلافاصله پس از تزریق فرمالین، تحریک TENS با فرکانس های مختلف به مدت 30 دقیقه در دستگاه فرمالین تست بر روی ران پای چپ جانوران انجام شد و هم زمان با تحریک، پاسخ درد در دو مرحله حاد و مزمن به روش فرمالین تست اندازه گیری شد.

تزریق درون صفاقی ایمیپرامین (10-2/5 میلی گرم بر کیلوگرم) بی دردی وابسته به دوزی در فازهای حاد و مزمن تست فرمالین در موش ها ایجاد کرد. پاسخ بی دردی در بالاترین دوز دارو مشاهده شد. به علاوه، کاربرد TENS بلافاصله بعد از تزریق فرمالین، به ترتیب در فرکانس های 1، 3، 20 هرتز در فاز حاد و 1، 3، 20، 100 هرتز در فاز مزمن تست فرمالین بی دردی ایجاد کرد. همچنین TENS در فرکانس پایین و بی اثر 3/0 هرتز به همراه هر یک از دو دوز بی اثر ایمیپرامین، در مقایسه با تزریق ایمیپرامین به تنهایی، اثر بی دردی معنی داری ایجاد کرد. به علاوه، این فرکانس بی اثر TENS، پاسخ بالاترین دوز ایمیپرامین در فاز مزمن را تقویت کرد.

پیشنهاد می شود که کاربرد TENS در فرکانس پایین می تواند اثر بیشتری در پاسخ بی دردی ایمیپرامین داشته باشد. به علاوه، به منظور کاهش اثرات مضر داروها بر بدن و استفاده آن ها در دوزهای کم، بهتر است به صورت ترکیبی با روش های غیردارویی مثل TENS برای درمان درد تجویز شوند.